De een zijn dood ....

op straat te zien. Zij kende haar eigen toestand volkomen. Zij wist van het eigen zelfbedrog, en van het gevaar waarin zij zich begaf. Het gevaar van haar fatsoen te schennen en dat van haar nicht Naatje. Maar zij beefde van opwinding; zij moest iets beleven, zij kon niet meer heelemaal alles laten varen.

Vrouw Bart nam hang-gerekt haar emmer en liep naar achter. In de deur van den banketbakkerswinkel stond Naatje te praten met de juffrouw achter de toonbank, blootshoofds, de gekochte waar met een tip van haar schort overdekt. Jette stond een oogenblik zwijgend naar haar te kijken; zij volgde met groote nijdoogen de beweging van het pratende hoofd in het portiekje. Langzaam schuifelde ze vooruit, den drempel over, en op de stoep begon ze luider tegen Meijer te spreken, nu ze Naatje naar binnen groeten en heengaan zag. Eerst wees ze sarrend met zoover mogelijk vooruitgerekte hand, dat Naatje ’t zien zou. Het was niet haar bedoeling, een schandaal te maken. Maar kon men dan van haar vergen dat zij alleen om de menschen zou nalaten, zich aan die onwillige Naatje te doen kennen? Die Naatje die haar leven, haar plezier, al wat er nog voor Jette te bezitten viel, niet met haar wilde deelen? Naatje, in Vrijdagmiddag-frisch katoentje, het glinster-donkere haar hooggekapt, zag even om, en keek ontwijkend naar den grond. Maar Jette was nu niet meer van plan, haar zóó te laten gaan; had ze niet haar belasterd? de opwinding, de diepe begeerte naar een levendige gebeurtenis, de behoefte om op de rots te slaan, die water, vuur, het wonder of het vernietigende ongeluk naar buiten zou brengen, dreef haar zoover op, dat ze openlijk moest hinderen. Eer zij het wist, had ze de haan van het fatsoen verlaten, waarop zij allen zich wrevelig verdrongen, en begon ze als een door haar geminacht paupervrouwtje over de straat te schreeuwen. Eerst nog tegen Meijer:

„Zie je d’r? haha! Zie je d’r wel, die mevrouw? mevrouw de roddelaarster, mevrouw haberniks! slang slaaang!” Naatje zag weer even om; nu toch verschrikt merkte ze, dat er straatherrie werd gezocht. Ze was dat niet gewend; nooit