De een zijn dood ....

zaalwand, rekten zwanig heur lijven en halzen, bezagen zich de schouders en de glijding der kleeren, tastten naar achter de hoofden de zware haardeksels en drukten die met trillend golflijngebaar van het lichaam, als stond er haar eerste liefdesgeluk en tot den laatsten adem toe, mee op het spel. Onder de passen in rij rekten allen zich op, nu zij de zinnelijker vreugdigheid van den dans met pijnen-sussende warmte voelden aanruischen. Vrouwtjes grapten operette-houdinkjes onder het voortgaan, terwijl zij naar achterom lachend aandacht vroegen en dan vooruitzwiepten met de voetjes; anderen weer riepen tot stilte, om de serieuze plechtigheid van een traditioneele dansceremonie ongeschonden te genieten. In een wijde ronding om den korten grijzen balletmeester heen defileerden zij nu; hij het omzwenken cirkelden de rijen in elkander, waartoe de leider aan den top van den stoet een gemeenzamen duw gaf, en zoo stonden zij eindelijk tegenover elkaar stil, mannen en vrouwen elk in een rij. De muziek keerde de marschmelodie naar de polka om, en van houterig tot gracieus, paar 11a paar, traden de mannen naar de vrouwen en dansten nu dichter bijeen, zoet met armen om leestrondingen licht mee-paaiend gebogen. Aandachtiger stond de balletmeester nu toe te zien, terwijl hij gemakkelijk het aanstooten der paren ontweek, die allengs als kleine draaikolkjes in een grooten vijver, warrelden door licht en muziek. Zij die te oud waren of niet dansen konden stonden schuchter aan de grenzen van deze in maat bewegende massa van slierend verschuivende wetmatig bezige voeten, die de gespannen lichamen ronddroegen waarop de hoofden, lachend of aangedaan troonden, allen bezet met kinderlijken trots op die Orde, door den mensch gesteld als verheffing boven de smart van den arbeid en als verheerlijking van het samenzijn, en waaraan zij allen toch hun deel hadden. Link-sche jongens of meisjes die hadden willen aansluiten, weken duizelig uit den kolkenden kring, en lieten zich, door de vaardigen uitgelachen, met handen voor oogen op een stoel neervallen. En een enkele droomer stond toe te zien met naar de horst gezonken hoofd; zijn blikken omaaiden zwij-