De een zijn dood ....

in de zaal op vrienden en familie toe, om de onderdeden van hun spel inet opgewonden gebaren te hespreken. — Jongens en meisjes vleiden elkaar aanhalig; getrouwden grapten kop-pellustig toespelingen naar hen heen. En weer, rumoeriger nu, stroomden de praatgeluiden der staanden of loopenden tot warme roezing saam, om de wanorde heen, waar men hier en daar doorheen liep niet fruit en lekkers, dat weer, evenals tusschen de bedrijven, werd rondgediend. Een paar voordrachten na een huldespeech van bestuurderen aan de tooneelclub, wisselden de schokking af van het melodrama naar de uitbundig toegeschaterde artistenrevue. Toen was de koffie in den ketel op de groote dientafel met groote wolken naar het zaallicht begonnen te dampen en ging ze in kopjes rondgeuren, niet zware brokken boterkoek op glazen schoteltjes rondgediend, daar men het feest opvatte als was men hij zichzelf te gast. Luidruchtig spitsten lachen en uitroepen door de van licht en rook en feestelijkheid verhitte zaal. De meeste jonge vrouwen en meisjes droegen in de donkere gezichten van licht tintelende oogen rond en wangen met vervig-heet rood onder de zorgzaam modieus en glanzend gestreken kapsels: zij werden nu, onder langzaam hartstochtelijker liefdesbetuigingen, bij stoeischer spel en dringender blikken en ook wel in verrukt genoten burgerlijke vormelijkheid, om den eersten dans gevraagd. De ouwe kratser had op het tooneel zijn viool ontkist naast de opengeslagen piano, en alleen het stemmen der instrumenten deed al velen licht nerveus worden van popeling. Een paar bedienden ruimden de grootste achterhelft der stoelen en banken tegen de wanden der zaal en strooiden fijne schijfjes kaarsvet den vloer over, tot de voeten er rap konden glijden. Drukke gesprekken kakelden rond terwijl de paren zich langzaam in rijen achtereen begonnen te stellen, de oudsten voorop, dan de bewegelijke;- jongeren, nu de viool op het tooneel met heroïsch-forsche streken de muziek voor den marsch had ingezet en de piano met holle kracht begon mee te slaan. Vrouwen weken plotseling uit den arm der bevreemde mannen, bleven dan staan voor de spiegels aan den