De een zijn dood ....

HOOFDSTUK XV

DEN veertienden van de inaand Adar, in het laatst van Februari, op Poerim, het Lotenfeest, dat Mordechai en Esther's overwinning op den hater Haman onder den Perzischen Ahasverus doet gedenken, vierden zij 's avonds hun vereenigingsfeestje in een afgehuurd lokaal. De getrouwde en verloofde en vrijage-zoekende mannen, tamelijk stijf opgedirkt, met pas gew^rasschen gezichten en friscli linnengoed, wandelden met hun vrouwen in een feestelijke rumoerigheid die maar onder dwang gedempt was, van hun Poerim-maaltijd naar de partijen- en uitvoeringenzaal. Vóór den aanvang van het drama en het kluchtspel, dat de tooneelclub zich met aandoenlijke inspanning voor dezen avond had in-gefolterd, begonnen de bode met zijn vrouw aan de lange witgedekte dientafels uit een grooten ketel kopjes thee rond te dienen met wafeltjes en bonbons.

Van halfacht af al waren de Jodenmannetjes en vrouwtjes, opzettelijk langzaam om van hun Jontef te genieten, binnen komen wandelen, met zachte groetjes door de zwak echoënde zaal en in allengs binnen de hooge ruimte, roezige gonzende groepjes. De meeste jongens hadden elk een meisje meegebracht, louter om het aangenaain-deftige van in paren te gaan; voor zulk een avond stoeiden zij op hun allerbest: geen pijnlijke verlegenheden en geen rauwe gewaagdheid van de verveling. Met wonderlijk vaak gelukkig gevonden aardigheden joegen zij door de zich met de warmte der men-schen langzaam belevende zaal het ingehouden lachen der jonge Joodsche meisjes, die zich allen zonder voorbehoud hadden uitgedoscht als ongesluierde bruiden. Waardige oude bestuurderen met getoerde vrouwen zetten zich op de eerste stoelenrijen; daarachter de andere oudere getrouwden, nog knappe winkeliers, handelaars, makelaars, een leeraar, een onderwijzer, alle gave reputaties uit den inageren inhoud van de Gemeente: allen nog tevredenen, middelmatigen met het Joodsche humorglansje, voor de schokken van de wereld blind verborgen in het broeiende, langzaam slijtende leven

217