De een zijn dood ....

9

gen....? nee.... ma k sterreven, ’k hel) nooit gedacht dat-ie t nog es zoover zou brengen in de wereld, wat jij?

„Je kunt lang wachten eer ’k je daar mijn ineening over gezegd heb,” viel hij langzaam heftiger uit, terwijl hij met fronsen en inspanningtrekken de beenvliezen scheurde, ..wou je wat gehad hebben, vrouw Davids? ”

,.Nob noh!" hoofdschudde ze, ernstiger nu, „da’s nou flauw, da'j dat niet lijden kunt, t zijn toch jongelui.... laat ze ’t een beetje goedgaan.... jouw tijd komt óók weer es...."

„Kom je dat nou allemaal vertellen voor ons plezier?” vroeg hij, en hij zette dat uitheen-werk er een oogenblik voor stil, „be’j bang, da’k 't anders niet w'eten zal? je kunt wel naar de femilie weerom gaan en zeggen dat ze, mèt jou, naar de verdommenis kunnen loopen. begrijp je vrouw Davids? ' Grietje zag wat bangelijk zwijgend naar hem op. waar hij woedend van vrouw Dav ids afgekeerd, weer met minachtend gezicht begon te werken: met korte heftige rukken schraapte hij het in de vuist genepen mes door het vleeschvlies rond de losrijtende beenderen.

„Wat vlieg je op?" zei vrouw Davids geschrokken, „eet me maar niet oóp! heb ’k wat kwaads gezegd? godbewaart wat maak je je driftig....! hè-j geen uitgesmolten vet voor me? ’k Moet ’t morgen vroeg gebruiken...."

„ k Hèb niet," zei hij met een hoofdruk.

„Hè’j niet?” vroeg ze, „of wi’j 't me soms niet geven? bennen mijn centen soms niet zoo goed als ’n anderman’s centen?”

..Nee,” zei-ie. driftiger.

„Nee? nee? godbewaart. nou nou! zit-’r soms wat an?”

..Ja." zei-ie, ..as je ’t weten wil..... daar zit de kanker an, an

jouw centen!"

..Dank je wèl.... aardig fijn.... gooi me maar de deur niet uit!”

..As je niet langer wacht met gaan.... dan za’k je niet gooien!" dreigde bij, „maar ’k zou maar gaan....”

„God.... ‘k ga al....” zei ze. en stond angstig op. En bij de deur:

198