De een zijn dood ....

trok minachtend haar oogen op. „Noh!” hoofdschudde ze, „zal mijn ook mijn zorreg wezen. Denk je da "k me daar oók nog druk om maken zal? lig mijn niks an gelegen, hoor, za'k geen man krijgen, za’k geen honger krijgen en geen ruzie ook, ik kan dat groote geluk er werachtig as god niet in vinden.... we denken nou an andere dingen — ik geef der geen spog water om....”

„We denken nou an andere dingen? narrent! wat praat je nóu voor onzins?” verwierp vrouw Zadoks met ellebooggebaar, „je bent mal, meid! ja, je bent daar ’n ouwe vrouw! as d’r eene kwam. a’j stapel was, a'j ’m niet nemen zou. Nou ik zou wel es willen zien, of je niet goocheiner zou wezen. Ja, je bent daar ’n ouwe, een ouwe, afgeleefde vrouw geworden.... nou nóu-óu.”

Van terzij, langs haar zakdoek heen, beluisterde Jette baar langzaam aansleepend getreiter. Ja, ze wist ’t wel, dat beest, dat zij geen man meer krijgen zou. Kalm afwijzend gaf ze haar schorre antwoorden, rechts van vrouw Zadoks gezeten met zijlings als voorover-luierend hovenlijf; nee, nee, god, ze moest niet denken, dat t’r zooveel schelen kon hoor, „laten de mannen voor mijn maar blijven; ’k zie zooveel getrouwde vrouwen, waar ’k niet mee zou willen ruilen,” strafte ze terug, „da’k net zoo lief inien vrijheid wil höuen. ’t Is nou voor mijn "n weet en dan is ’t ’n vraag.... ik hou niet van loterijtjes.”

„Nee, werkelijk niét?” vroeg vrouw Zadoks, die in Jette’s antwoord tè opeue vechtpartij zag dreigen, „meen je ’t werkelijk? zou je geen gassene meer willen hebben? nou, god, ’t kan wel wezen.... onzin, alle menscben denken daar niet eender over, da’s mejoggaas.... Ik bel) óók altijd gezegd (ze wilde nu tocli tot het treffen van haar doel komen): ik zou nooit geen man willen hebben, die me niet anstaat.... of die ik niet zèllef heb uitgekozen: dat zijn dingen die moet ieder voor zichzelleve weten....”

„Vanzellef,” bedacht Jette haar even terug te knauwen, „dat moet me ook zellef weten, maar die de man zellef gekozen hebben.... hè? daar is ’t nóg maar ’n raadsel voor; ja, is ’t

173