De een zijn dood ....

Door schrik gekalmeerd, zeien ze met hun zessen Scheimes, hakkelend in den plotselingen schok van hun snel omgeslagen bewogenheden. Naakte stilte van dood huiverde nu de nachtkamer door, waarin, door de kieren langs de gordijnen, blauwige stroompjes weifelend zomerdaglicht den geelrossi-gen lainpeschijn koel kwamen bevechten. Zwijgend, smarteloos, maar van stervens-atmosfeer een oogenblik doorhui-verd, stonden zij dichthijeen voor het bed. Dan, dadelijk met hun aandacht hij de kerkelijke vormen, liep Joede op den spiegel toe en keerde dien om; Lion hing het Mizrach, rechts van den schoorsteenmantel, met den naakten achterkant naar buiten. Achteraf, bang voor wat gebeuren zou, was Hanne in een hoek gaan zitten. Toen de vrouwen naar hoven waren, om zich haastig wat kleeren over te gooien, ging Joede op Joop toe, die tegen hun liederlijkheid zijn stillen walg zat uit te leven.

„Hoor es evenn,"’ zocht hij, schijnbaar kalm vóór hem, „hoor es evenn.... mien Fader die is nou olewesjolem (overleden), en ik geloof welk... ik geloof well dat je werrek hier nou is afgeloopenn.... Als ik jou wass.... as ik jou was dan zou ’k maar heengaann.... anders ben ’k hang, dan ben ’k hang dat je je nog meèr met onze zaken, met onze huisselijke zaken bemoeit....”

„Graag,” zei Joop kort, en stond op. „Morgen zal ’k mien geld wel komen halen.”

„As je ’t nou wilt hebben, ku’je 't nou krijgen....” teemde Joede, „je hebt ’t maar voor ‘t zeggenn....”

„Dat hoéft niet,” zei Joop met een stille waarschuwing, „as ik ’t hebben wil, dan kan ’k ’t wel krijgen; daar ben ’k niks niet bang voor, hoor Joede.... aju Joede! verder dan geen leèd hoor Joede! verder geen leed!....”

Sarrend opgestaan, liep-ie dadelijk de deur uit, blij, buiten de frissche lucht van den aandrijvenden dag te kunnen doen binnenwaaien in zijn verhitte lijf. Door de grijs aandagende straten liep hij heerlijk krachtig stappend naar huis. Boordevol walging van diè geminachte schrapers.... O, als-ie maar

11

161