De een zijn dood ....

dragen naar de achtergang en was bezig nu verder haken en gereedschap op te ruimen; zijn klein-zwarte oogjes zagen ernstig naar zijn belangrijkste werk van de heele week, en angstig nu en dan voor zijn arm vol haken, krulde hij het geschoren bovenlipje op in vol-gegeven aandacht. Langzaam raakte de winkel ontruimd: messen in het rek hoog aan den bruinbeschoten wand, het kleine hakblokje naast het groote en de banken in een hoek geschoven; het vet voor de ramen bleef tot alles klaar was. Onder Miene’s boenen van den plankenvloer kwam Jette van achter, moeilijk-zwaar sloffend door de gang, een eindje tong uit den mond, paffig en warm van koken en eigen dikte. Haar rooie haar was weggezakt uit de kammen, sliertjes klitten op het vierkante be-zweete voorhoofd. De wenkbrauwen leken daar twee licht-aanrossende vlekjes op, dadelijk daaronder de vadzig verzakte kuiltjes van oogengrauw. Groot, vierkant was haar heele gezicht, log van afmetingen, de huid egaal bezonne-stippeld; de kin kwabde warm glimmend vooruit met zachte haarvlasplokjes; ook de bovenlip, evenals bij Meijer door de onderlip overspannen, had een rossig dons. Ze was klein en dik, altijd met den buik vooruit, de handen gespreid en naast zich zwaaiend als om haar zwaarte in evenwicht voort te roeien.

Toen Moeder haar den winkel zag inkomen, tikte ze tegen het raam, ze vroeg of ’t vleesch al gaar was. Twee dingen, die ze niet losliet: het huishoudgeld en het toezicht over ’t eten. Jette kookte den laatsten tijd, maar zij moest zoet, zout en zachtheid blijven proeven, eiken dag en zeker op Vrijdag. Jette met de hand aan het oor moeilijk luisterend, neeg voor het raam naar den woordenfigureerenden mond, maar verstond niet. Geërgerd liep ze naar de kamerdeur, om te hoo-ren wat Moeder nou weer hebben zou. Was dat de moeite waard om haar te roepen?had ze nou al tweemaal gevraagd. „Och ja. Moeder, dat vleesch komt wel gaar zonder je, ga je gang maar.”

„Snotneus!" schreeuwde Moeder haar na, blij-geprikkeld, „schnauw me maar niet zoo af! jullie bent allemaal een-

12