De een zijn dood ....

Titel
De een zijn dood ....

Jaar
1933

Pagina's
264



lijkheid stil trots stond uit te pralen, terwijl zij den tijd met waardig-zachlen slag wegwiegelde in haar zwaarstevige lichaamkast. Het half neergedraaide olielicht look spokig langs de gele betimmeringen der kamer; alleen tegen de bedgordijnen gloeiden rossige schijningen, die verdonkerden in de plooien.

Langzaam schoof Hanne naar Joop. Hij had al eenige malen gezien, dat zij praten wilde, maar bezig met eigen zorg en de gedachte aan Grietje, had hij telkens het hoofd afgekeerd en tuurde steeds naar den roerloos mijmerenden zieke.

„’t Is toch een schandaal,” begon ze hem nu zacht-schuw toe te spreken, „om "n zuster zoo uit te stooten; is dat nou geen godszonde? om mien niet hij ’t hed van mien Vader te willen laten?”

Joop, met grooten tegenzin zich de eindelooze viezigheden van hun oneenigheid in te denken, trok zijn schouders op en wilde nog geen antwoord geven.

„’k Weet wel,” zei ze, ,,'k weet wel wat die meneeren wil-lenn.... ja as mien Vader komt te stervenn.... dan moet ik d"r uit, ik hen te veel.... ik hen te veel.... dat is ’t....”

„’k Weet d’r niks van,” zei Joop, „wat weet ik d’r van?”

„Ze gunnen mien dat stukje brood niet,” ging Hanne voort, terwijl ze de armen over de borsten gekruist hield, „de zuster die ’s overbodig.... die kost geltt.... dat mag d’r niet af.... Kodesch Borrege zal ze d’r wel voor straffen...., ze gunnen mien mien boterham niet, is ’t dan niet waar, Beem? je weet ’t toch wel, alle menschen weten ’t toch well, wat voor smeerlappen of ze hennen....?”

„’k Weet d'r niks van, meisje,” zei Joop, die wel begreep, maar wist met antwoorden niets te kunnen verhelpen, „’k heb zorreg genoeg an mien kop, ik kan je niet beliepen....” Blij dat haar hindernis zweeg, liet hij zijn gedachten weer de triestige richting nemen naar de doorvechting der zorgwe-ken, die geen eind namen in den zomer. Het missen van opwekkend eten of drinken, de dorre aanvoeling van den nacht en de huiverende grauwing van den dood vóór hem, dreven hem langzaam tot een neerzinkende duistering van

155
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.


Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)

Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.