De een zijn dood ....

men zou. Maar hij had zich daar af willen maken en ontkende maar: dat gedonder over Joop hegon ’m de keel uit te hangen. Maar zij, met een neus-geluid daar ze door het in de verte kijken, den bril van de pijnlijke oogen weg omlaag had moeten verzetten, hield vol: waarom wou-ie tegenspreken, kon hij ’t soms heter zien?

Kniezerig vertrok ze het gezicht, in het steeds ergernis zoeken tegen Joop,uit louter graagte naar zelfbeklag.Eindeloos, in haar jachtige onrust, zag ze aan den overkant hinderlijke dingen gebeuren, meende ze Grietje sarrend tegen haar te zien lachen, Joop met opzet haar den rug toekeeren, gordijnen neergelaten om hun gegluur te ontwijken. Heele dagen bleef ze daar in haar donkere canapéhoekje zitten,en schuurde haar ouwelijken moklust kittelend tegen de ingebeelde hatelijkheidjes van de overzij. En ze teemde over het ongeluk dat ze zoo precies tegenover ze woonden, dat God ’r daarmee strafte, al dat gesar zoo aan te moeten zien. Die Moos, verderop, was ook een hourek (moordenaar), en an haar, Naatje, kon ze net zoo min luchten, maar wat je niet zag, daar hadt je zoo’n last niet van, dat dee je zoo geen verdriet. „Och,” kraakbromde Vader, met wrevel in de oogen, boven zijn bril uit, „ga daar dan niét zitten, ’k heb je nou al zoovaak gezegd, laat mijn daar liever zitten en win je niet zoo op.... moét je daar dan zitten?”

Maar zij, met verwijtenden loens, gebaarde met haar ééne hand, terwijl ze de andere onder de kin liet op de vensterbank: „’k Wil hiér zitten.... ik ga niet voor ze wég.... zou je denken, dat ’n moeder voor haar kind uit de wég moet gaan? Nee, troost je maar, jij komt hier tóch niet te zitten.... daar is ’t tóch maar enkel en alleen om te doen?....”

„Anders niks,” zei hij.

„Je doé maar,” verweet ze, terwijl hij, met scheeven mond, woedend, weggezeurd van zijn Joodsche krantje, zijn vingers spelend liet glijen langs de langsmalle buigldaren van den ficus, die tusschen de beide ramen in op een tafeltje stond, „as je mijn in vrede kwijt bent, as je mijn besjoolem hebt weg-geschlept, dan ka-je doen waar je zin in hebt.... och doe mijn

9