De een zijn dood ....

HOOFDSTUK VII

EEN Zondagmiddag, enkele weken na vader’s zeventig-sten verjaardag, gingen ze bij Moos en Naatje om tegenvisite af te leggen. Jette en Meijer zouden thuis blijven, Meijer om op den winkel, Jette om op het huis te passen, heide, om dat Sana ze niet mee wou hebben. Als Vader en Moeder mee gingen was ’t meer dan mooi genoeg. Maar Jette had geen zin, in een hoekje te worden geschoven. Zij als eenige zuster hoorde er toch zeker hij, wanneer iets ernstigs als een huwelijk van een broer behandeld gingworden? Waarom moest zij thuis blijven? Dan ging ze de deur uit, hoor. „Ga je gang,” zei Sam.

„Maar ik doe ’t niet,” pruilde ze, „ik doe ’t niet; as jullie gaan dan ga ’k mee.”

„En as jij gaat dan ga ik niet mee!" besloot Sam, „dan blijf ik thuis! dan moet jullie ’t maar zonder mij afdoen.’’

Vader knipoogde tegen Jette. „Wees toch goochem kinderachtige meid,” sprak hij haar zachtjes toe, „kan ’t je wat schelen? Ik beloof je, je zult niks missen: we zullen je alles wel vertellen: hoe ku’j nou zoo kinderachtig wezen, je wordt toch alles gewaar en d’r moet ’r toch één thuis blijven?” „Omdat "k altijd achteraf word gezet,” klaagde Jette huilend, door Vaders zachte vertrouwelijkheid al bijna bedwongen, „altijd, altijd, da's voor m’n sappelen de heele dag, da’k as ’n snotneus door iedereen in ’t gezicht word geslagen, ’n Ander geeft zijn eenigste zuster de kowet (eer) om ook s mee te praten en ’r ineening te zeggen: op mij spugen ze. da’s omdat ’k me de kouwe koors maak.”

„Maak jij je dan niet de kouwe koors," sarde Sam. „vraag wie ’t je bestelt, daar vreet je toch ook van mee? We zullen je dame van gezelschap maken en ons de kouwe koors maken voor jóu.... Gaa'j mee vader? ja of nee, anders ga ’k alleenig: dat gedonder altijd! neem de heele femilie mee a'j wat rechtschapens te bepraten hebt. Mevrouw wil haar meening zeggen, ogh! heb jij daar óók al "n meening over? Kak op jouw meening. Nou weet je ’t.”

114