In de groote leerschool

92 SAM: GOUDSMIT

kindere.... dan blij’e nog de mooie voader omda’je van dat het.... nou!.... En a’me r’ s’ eenmoal ’n beetje knappere wereld magge hebbe.... dan zou

dat ook gar nie’ meer leelijk heete ook.... nou!____”

Hij schokte zijn lijf opzij.... hij had uitgesproken, en Bets voelde zijn greep, en zij zweeg. Ze kon toch niet tegen hem op.... as-die daar op neerkwam, dan was je uitgepraat....

. ...„W’rvoor bi-je dan nou werom....?” vroeg zij na even stil doorloopen, even schuchter.

„W’rvan ik werom bin?.... wis-je dat dan heelegaar niet?”

,,’k Zal nog al veel wete va.n jou....” mokte ze weer, ,,’k weet toch van jou niks of niemendal af. ...” „Nou.... ” zei hij, „da’ wist ik toch niet, da’j dat gaar nie’ wist.... ik bin toch ommers mit gioot verlof uit Moffeland gezet, om d’r nooit weer in te komme....”

„Zoo....?” vroeg ze, „wat is dat dan.... mag je dan niet weer naar Duitschland komme....?” „Ik mag gaan waar ’k wil. . .. a’k maar niet bij haarlui kom....”

„Nooit meer.... ?” vroeg ze, „en w’rvoor dan.... ?” „Nou... omdat ’k ondeugend bin geweest... hè...” „Mooi is dat....” nikte ze, zonder goed te hebben begrepen, „maar je het toch nie' gestole....?” „Gestole niet.... dat zelle ze niet zegge.... maar ze binne nou eenmaal niet op mijn gesteld, wa’ praat

je nou,” spotte hij goedigjes tegen haar---- „ze

binne nou eenmaal niet op mijn daar.... ’1 is toch haarlui land.... a’jij d’r een niet bove wil hebbe... . dan se’ je toch ook niet blijf ete en slape.... of wel....?” „....’k Heb wat ’n angste uitgestaan die eerste dage....” vertelde zij, „mit al wa’j hoort prate van die mijne daar.... mit al die ongelukke.... ”