In de groote leerschool

DE ONVERBETERLIJKE 91

had moeten achterlaten; het nieuwe, jonge, nimmer gekende of verwachte leven, dat daar voor hem was opengebroken, en waarin hij door allen strijd heen gegaan was als in een groote schep frissche zon alle dagen door. Hij kon daarover nu dadelijk niet spreken met Bets; zij kon het niet voelen, en als ze het zou kunnen .... nu ja.. . . ze was toch zijn wijf. ... je kon toch ook alles niet verlangen.

„Is dat dan wèl mannewerk?” vroeg ze, steeds in den mokkenden toon met meer beklag dan bitterheid of vijandschap, „om je vrouw zoo te late zitte? om zoo al die tijd niks van je te late hoore as ’n paar cente nou en dan. . . . daar hond pak an, en niks geen asem bijkans naar je kindere te geve. . . . ? is dat soms wel mannewerk. . . .? as dat dan mannewerk is. . . . dat noem ik dan ook geen mannewerk. . . . ”

„Die kindere.... die kindere....” zei hij, „a’j buite in je arbait zit. . . . en mit die vuiligheid in de mijne.... en je wil ’s avends dan nog ’n schijntje voor je orgenisatie doen. . . . dan raak je d’r wel ’n kleinigheid uit. . . . A’j dan ’s an je kindere denkt. . . . dan denk je wel.... nou die vrouw die zal daar nou wel ’t hare voor doen. . . . da’ ken ’k nou niet of. ...”

„Ik zeg toch maar.... je blijft toch vader....” mokte ze.

„Da’ blijf je ook....” besloot hij, „maar je ken daar toch ommers niet over blijve doorpiekere.... a’j nog wat anders an je kop het....? Dat is nou eenmoal zoo.... nou.... Da’s toch mit slot van rekening allegaar centewerk. ... die heele vader-beweging.... teminste voor z’n grooste porsie.... nou!.... De kapitalist die ken wel mooi vader spele.... a’j maar dat heb.... en dan mag je d’r desnoo’s nog vier vrouwe bij hebbe.... en dan ma’j een heele hoarem d’r op na houwe.... en ’n half regement