In de groote leerschool

DE ONVERBETERLÏJ KE 93

,,... .Nou.... ze hebbe mijn ganz heel af geleverd,... da' sie je.... d’r binne d’r in mijn tijdje niet zooviel ongelukke gebeurd.... da’s net die eene Pool, die d’r bij mijn beroerd afgekomme is. De’ had ’k 'm nog zoo zien staan, en ik ga naar mijn gat toe, en d’r hoor ik ’n schreeuw op m'n of komme, en d’r tippelt me de heele kerel van boven af vlak voor m’n voete.... hè.... en in drie stukke hoor.... ’k most ’m zellef oprape.... maar da' was allegaar bloed en breuk wat d’r an was.... ”

„O....!” riep Bets ontsteld.... „en he-jij ’m opgeraapt?”.... Ze neep haar hand tegen den mond van gruwend medelijden. „O.... göod.... ’t is toch een ellende in de wereld he.. .. a’j zoo terecht komt hè. Da’s toch allegaar bij de rijke maar niet hè.... o.. .. foei.... en was-ie zeker dood hè....?” „Nou.... of-ie,” vertelde hij, „a’j zoo’n val doet, dan ka’j wel zegge schrijf mijn maar af voor de karrewei .... da ka-je geloove hoor.... Of ik d’r effe beroerd van was.... da’ blijft je niet an de buitenkant zitte. Maar ’n half uur later stong ik toch weer op me hak.... je mot wel hè.... daar wordt niet naar gevraagd....” Zij zweeg, geslagen.

„En waarom mot je dan nou weg. . . .,” vroeg ze nog eens weer na een poos.

„Weet je ’t nou nog niet....?” lachte hij, „ik docht nou toch da’j wel soo goochem was.... da’se me in de gate hadde toch ommers?” en wat hartstochtelijker toen zij hem steeds onbevredigd aanzag: „da ’k ze daar niet aanstond he? mit mijn overtuiging.... da’k d’r te viel hinterheen zat he.. .. mit de toonbeweging en mit de revelusjenaire actie.... dat is

daar fel die rotzooi he.... a’j niet soet bint----”

„Mooi is dat....” zei ze, hem van ter zij steeds aanziend, om meer uitleg.