In de groote leerschool

HOE DE KLEINE SJIMMIE NEETER BURGER WERD III 69

Zij liepen voort door het zacht-druischende gerucht van den licht-aanzettenden dag, een geschuifel van kuchende menschen, een nog loos geratel van karren in de overvloedige ruimte der straten. Het kind stapte gemakkelijk naast den hinkenden gang van zijn vader, en vroeg nu en dan wat met zijn schorre gedrongen geluid, over de menschen, de trams, over de fabriek. Maar Chajem wist daar weinig van; hij zou wel zien, hij moest maar goed opletten, en bij het eerste werk, dat-ie kreeg, vooral voorzichtig zijn en niet te snel de latjes onder de zaag weghalen, dat het hem geen hand of vingers zou kosten zooals het Jaapie Roeper gegaan was. Hij zou een daalder in de week verdienen en als-ie vlijtig bleek, naderhand verhooging krijgen.

,,Mag ’k dan een kwartje houe?” had Sjimmie al enkele malen in voorbarige begeerigheid gevraagd; en Chajem beloofde^et hem: zeker, hij mocht het beleggen op een spaarbankboekje.

,,Vader, as ’k dan méér verdien....” vroeg het kind.

„Ja, m’n jonge.”

„Vader as ’k dan méér verdien, mag ’k dan méér opspare?”

„Zalle me zien,” zei Chajem en hij drukte hem stoeiend de hand, „zou je nou eerst maar niet af-wachte?”

Sjimmie lachte begrijpend. „Nou ja!” hield hij, toegevend aan, in de even topzware verbeelding van groote sommen aan het eind van de week thuis gebracht; „maar as ’k nou méér verdien, vader, krij^J ’k dan een pakkie met Paasch?”

„Of je ’n een pakkie krijg?” schertste Chajem, „je krijg ’n pak in plaats ’n pakkie.”

Sjimmie lachte weer, opziend naar zijn vader, schalks. „U meent zeker een pak slaag,” grinnikte hij, „nóh, ben ’k daar om verlege”----En even verder