In de groote leerschool

52 SAM: GOUDSMIT

make, ken jij dat dan? zooas bij Carré en bij Flora?”

„De hoogstand,” lachte het kind, en hij nikte geringschattend, schoon bewust van de bedoeling hem aan het praten te krijgen, doch in den heerlijken vaart van zijn verbeelding toebijtend: „Och! de hoogstand,” pochte hij onder ’t voortgaan met zijn schor-hoog, onrijp geluid, ,,’k heb wel twaalf maal achter mekaar de hoogstand gemaak,” en hij deed zijn hand snel omlaag schieten, als in een voorstelling dier buiteling, in één oogwenk: „zoo en zóó effe, en daar sta je man,

fijn op je koppie hoor. . . . nöh..... ’k ken wel op me

kop na huis loope, wat wed-u?”

„Nie noodig,” verbood Chajem met een guitigen ach in zijn mondhoek, „hou nou maar op, nar, ¹1 is nou mooi gewees, zet maar je petje rech en ga mee”....

Sjimmie trok nog eens wijs zijn oogen op, en liep dan mee; zijn vader was met Levie Papegaai reeds in ander gesprek geraakt, en de malle Lijp Gotspe, de grootvader, sjouwde in een sukkeldrafje hen achterop, hen bijna voorbij, en zag Levie verwonderd aan, met zijn roodbeloopen oogen in zijn verwaarloosd en verdwaasd gezicht. Levie bleef staan en groette zijn vriend Chajem, en hij gaf Sjimmie een kwartje voor zijn Russischen dans en zijn kerkelijk aannemingsfeest; het kind guitigde naar zijn vader en stopte het weg, om dan opeens met groote teleurstelling te bemerken, dat hij het straks zou moeten afgeven.

Met Lijp Gotspe gingen zij nu verder naar huis, en Chajem was ernstig geworden en stil; hij dacht aan den avond die kwam en aan den maaltijd die er niet kon wezen, en aan Lijp Gotspe, die misschien wat bijeengebedeld had voor wat brood en koffie of wat rijst.

Lijp Gotspe met zijn roode oogplekjes en zijn ver-