In de groote leerschool

HOE DE KLEINE SJIMMIE NEETER BURGER WERD I 43

spartel der sjofele lichaampjes. Daartusschen, rustiger van gebaar, doch van begeeren zwaarder en bewuster, zwenkten bij poozen de paren van ouderen: de zwart-hoofdige kennissen van hoeken en stoepen, de slenteraars van eiken dag, die elkaar altijd weer vonden en wachtten op den dans van enkele uren eens in de week. Dan de stroogelen en witten en blonden, die stoeiend meegesjokt waren uit het andere eind van de stad, de schooreme, lanterfanterende, oneindig vroolijke zwervers, langlummelige bleeke kerels en nukkige jongensgekke wijdheupsche versloeberde meiden, verliefd gehangen aan elkaar, aan de muziek en de lekkere glansvolle walsen van het orgel, en aan de slierten er achter en de standjes en de levendige stadswijken er omheen. En die van de trappen gehold waren, ploeterwerk en schort in onbezweerbare plezier-hitte er bij neergesmeten, door de muziek en het leutge-druisch, dat doorstroomde in het jonge, hunkerende hoofd, gelokt en geaaid en geliefkoosd en sleepend meegevoerd naar de straat, uit de huizen gevlucht en geglist uit de nijpende vingers der veeleischende juffrouwen, die jammeren en de handen inéénslaan, en het verbitterd en wraakzuchtig aanzien, en niet begrijpen.

Allen even naakt-open in hun bloedwarme begeeren; allen even rauw-hongerig bijtend in de zoetigheid van het korte geluk. En haastig naar elkander getreden en elkaar opgevangen in de vragend-gestrekte armen; en in de maat-gedoken met een neerzwenk der lichamen in een stellige overgave naar de verloochening aller storende bewustheid. En de borsten warm tegeneen, en de jonge aangezichten bang langs elkaar blikkend met de streelende oogen en de aaiende ademingen der nauw-geweten reeds gedijende be-minning. Tusschen de woelende kinderen in, door