In de groote leerschool

IN DE GROOTE LEERSCHOOL II 27

gangers, „sèg.... bi je somwèle van diè petai? nou----

segm’r op.... je het toch je schoolflesschie bai je?.... ” en hem terugstootend plots, driftig, van zijn verraad verrast:

,,Seg, as je me nou....,”

,,’k Most goan kèke,” stamelde Piet, „van me wèf, ’t is toch ommers botvange mit stoake.... moar vensellef.... ik loop d’r toch ommers nie tussche wat? moak nou moar soo’n kapsoones niet?”

Hij walgde van zijn doorgezette verdediging, en hij zocht schichtig rond of geen ontkomen mogelijk was; maar onder de luider stijgende woorden van Dries drongen meerderen om hen heen.

„Doe dat sakkie moar gauw ’s weg hoor.... en

smeer ’m moar hoastig----die loat s’n age door se

wèf noa de febriek sture.... die goochemert.... ik wist niet dat jai soo’n stille stiekeme smuigert was hoor.... we sai-je d’r van? sou je n’ em nie foor se kop timmere?”

Hij sprak niet meer, hij wenschte alleen weg te wezen, en er was een oogenblik een stille haat tegen Jans in hem aan ’t mokken, verdrietig verwijtend in de benauwheid van zijn smartelijke bevinding. Opeens voelde hij een ruk aan zijn zak, men had het melk-blikje uit zijn jas getild en hij werd opgeduwd, voortgedrongen, tot een oogenblik zelfs lijfsangst hem begon te benauwen.

„Blai mit je poote van me af?” riep hij bang, en hij wrong zich uit, terwijl een andere vuist naar zijn blauwe stukkenzak greep en die wegslingerde over de keien. Een agent was op hem afgekomén en Dries trok hem haastig met een diepen greep van hem weg, bang, dat die met hulp hem gewelddadig naar de fabriek zou brengen. Maar de anderen, zeker, een onderkruiper te hebben betrapt, scholden hun haat