In de groote leerschool

IN DE GROOTE LEERSCHOOL II 21

„Of ik .... of ik heelegoar niet al de.... de tweede dag hier bin geweest.. ..” bestreed hij, „de* sai-je nie wete, jai.... ”

„Van de week?” vroeg ze, „jai? bi-jai hier van de week om me geweest?.... as je me nou, rooie.... je had ’m sekers óm, toe je da gedoch het hè?” „De had ’k toch niks meer op as nou,” zei-ie, „wa doch-ie, da ’k leuges sai?.... ’k bin hier van

de week geweest ’oor---- om jou....”

„En wanneer was dat dan?”

„Weneer? Dinsdegmiddeg tóch? Bai je moeder an de trap? om hallef twee? nou.... ’k weet precies de klok hoor. Moar se riep nog lekker ve’ bove of, je was d’r niet, sai se doch? mit ’n gesichtas ’nmeroa-kelsche oorwurrem? die aauwe van jou? of niet....” Jans zag langs zijn hoofd heen, plots bedenkend, licht verbleekend, een oogenblik. Om half twee? was ze toch thuis geweest? gossie.... gossiemène.... wat’n smuigersstreek van moeder.... èn se had nog wel geseid.... dat-ie de heele week niet....

Een kleine, heftige kolking van drift woelde in haar denken, een oogenblik.... Toen keerde ze zich om, ’t gezicht naar de trap.

„Moedèer!” riep ze naar boven.

Vrouw Dekker kwam om den hoek.

,,’k Gaan effe weg, hoor!”

Ze nam de deur bij ’t knopje en sloeg ze toe, besloten — nijdig, met kort-harden slag.

Hij wist niet, hij verschuchterde een oogenblik van haar plotse gaan, en toen-ie naast haar op straat stond, durfde hij niet vragen of ze nu meeging.

,,’s Toch ommers geen werrek,” mopperde hij voortgaand, „je hoort toch ommers bij mèn niet? jè mot toch nie enkel en alleen noar je moeder luistere?” „Nou-joa,” zei ze heimelijk, „me moeder----”