In de groote leerschool

IN DE ENGTE 189

hoofd genepen naar buiten. Toen zij den man aan een grooten boomtak zag hangen, jankte zij een langen gil uit, als onder een messteek, en drukte de handen in haar oogen. Zij liep terug en weer aan, en in de opgedreven zinnen had zij het begrip gewonnen, een mes uit huis te halen. Zij sprong op een stoel, die onder hem stond, en rekte en wrong zich met haar lijf vol angstig-opgedreven liefde naar hem heen tot bij zijn reeds paars-gezwollen hoofd, en rukte en kerfde en sneed het touw af en hield zijn lichaam tegen in den val op den grond. De kinderen stonden rond hen te jammeren, door een niet bevroede gruwzaamheid gegrepen, en de vrouw had zich op het gras geworpen en ktoop om hem heen en nam zijn hoofd in haar handen en streek er over als om het van de puilende aderen te effenen. Dan liep zij naar de pomp en begon hem met water te wasschen en te betten, terwijl haar keel scheen volgegoten tot stikkens toe.

Toen hij bij was gekomen, stond zij doodswit voor hem, met een mond, die was opengereten tot een spleet diep in haar wangen, en oogen die waren als kleine stukjes kool diep in haar hoofd gestoken.

,,Wa’ hai-je gedaan.... Dirk....” hokte ze zacht, ,,wa’ hai-je gedaan.... da’s doch nie’ goed.... da’s doch nie’ goed.... wa’j gedaan het....”

Hij stak zijn kop vooruit; hij wist weer wat er was, en al wat komen ging. En met de angst in zijn keel kreet hij haar zijn benauwenis toe:

,,Ik kan d’r ook niet oit!.... ik kan d’r niet oit!.... ” dreinde hij, „hai het ons ook weer twee honderd gulden opgeslagen voor *t ander jaar.... dat hait-ie ook---- de smeerlap---- twee honderd____!”

De vrouw stond met haar waswitte gezicht voor hem, en schrok een eind terug van dien kinderlijken