IN DE ENGTE l8l
,,Wa’ durref je niet, wa durref je nou niet....,” hoonde stilletjes boer Lammers. ,,Hai-je mit ze gevochte? Je kan doch nog wel teuge de loie stinkers op, wa? da’s doch maar allegaar schoorem, wa’?” „We stonge an ’t werrek,” vertelde de oude onder gedurig hoofdschudden, ,,da was net zoowa’ teuge elleven.... doe kwam d’r ’n troepie van stad af.... en da’ kwam zoo bai ons staan.... Ik zeg: jonges, deurwerreke, zeg ik.... loa de satansche smeer-lappe moar komme, zeg ik. Ik zeg: dan sloa we ze mi’ de skop de kop in.... Moar Joacob en Piet die woare al da’lijk bang.... die liepe van de schoit of, want ze wazze d’r mit ’n heele koppel.... Nou doe gong ik van zellef door.... Maar doe kwam d’r een op main of.... da’ wou proate zai-die, en da’
gong mi’ sain radde tong van allerlai proatjes----
van de werrekman.... en van mekaar in de rug valle. ... en de pas ofsnaie om de boel wa’ beter te kraige.... en da’ was dan voor de vraihaid van de werrekman.... Ik zeg wai binne doch ook vrai om te werreke.... doe zait-ie nee, zait-ie da’ bi-je niet zait-ie. Ik zeg da’ bin ik wel zeg ik.... en ik zeg a’j niet weggoat zeg ik, dan za’k je mi’ de skop je godde-looze kop in tweëe hakke zeg ik. En doe neem ik de skop en doe wou ik ’m d’r een geve.... doe kwam d’r een van achter en die gaf m’n ’n knauw tegen m’n sloap.... doe liet ik de skop valle vanzellef. Maar da’s niks.... das nie’ zoo erreg....”
Boer Lammers beet op zijn lippen en stond te steunen van spijtige verbolgenheid.
,,En nou loa’ je de boel d’r moar bai legge hè?” beet hij, schommelend op zijn voeten van ergernis,
„nou loa-je main moar veur alles opdraaie hè?____
da’ mot nou maar zoo hè?”
De oude hoofdschudde: