Zoekenden

85

der en Tante Nette gegaan, hadden ze die hooren spreken en elkaar toegeknipperd over den praat van Rozette’s Moeder. Eerst had ze over hoofdpijn geklaagd, die mannen maakten 'r altijd hoofdpijn, ze waren ook zoo druk altijd. En over de meiden: dat je tegenwoordig zoo’n last er mee had, geeneen wou meer een fatsoenlijken dienst; ze waren te grootsch, ze gingen allemaal in een vak of voor een paar rottige centen in den winkel. Je kreeg 't uitschot zoo. Ja, ze moest naar huis, want die ze nóu weer had, die snoepte 't huis leeg. ’t Was 'r eerste Joodsche dienst en zoo as dat dan gaat: ze zijn niet zat te voeren. Goddank, as je geen meid noodig had, zooals zij, juffrouw Beem, die Jette had. Haar dochter vertrapte 't, om wat te doen: ja ja, pochte ze stilletjes naar juffrouw Beem, ja, die sloeg geen hand uit, die dame, de heele dag veur de piano, izoo'n meissien kóst wel wat, dit doen en dèt doen en overal in mee goan, allerlei mesjoggaas-sies, woar-ie niét los wan kwammen. . . . è-è — Fran-sche les en Engelsche les en weèr 'n club en nóg ies ’n vereeniging. ... en 'n fietse, met al die deftige sjiksies meedoen woar ze mee op schoole was 'ewest — en as je niet meedoet, wat wordt er dan ezegd? de Jodin — of is 't niét woar. ... de Jodin die steekt d'r dan toch altied uut. . . .

Stil-woorziöhtig naderde Jette naar Naatje met haar

spot:

,,Nou ja, waar was ’t voor? voor uit te snijen, anders niks," fluisterde ze, met een blik achterom naar Rozette, of die 't hooren zou. Naatje had nog dezelfde meid van vóór hun oneenigheid, de meid, die ize van Grietje, Joop's vrouw, had afgetroggeld, toen die ze nog kon betalen. „Nou ja," zei ze, „allemaal gekheid, as je maar met ze omspringe kan."

„Netüurlijk," zei Jette, met een langs Naatje heen-glijdenden blik; en terwijl ze zich intiemer naar haar overboog, informeerde ze liefjes: „Was ze werkelijk