Zoekenden

83

beenig en vaal-ontmoedigd van hopeloos afglijden een menschenleven lang op de zielenverscheurende steilten vlak vóór de slaging. De kleine aamedhtige Davids kwam, met z'n vrouw, die een lachgroet neeg naar Moos en Naatje, ’t allereerst hier opgemerkt; David Koopmans, die, Ibijna doodgebloed manufacturen-kra-mer, nog met een lapje van twintig el ’s morgens de deur uitging om dat wèg te bedelen; z’n broer Kobus, gewezen kerkeraadslid, die stil bedeeling kreeg. Dan kwam de groote deftige slager, de jonge Abrams, pas met geld in 't stadje gekomen en stevig genesteld in een dik-beklante zaak: 't eenig voor enkelen mogelijke nog om niet dadelijk te verhongeren.

Jette had vrouw Bart uit de keuken gehaald, maar dadelijk was Naatje opgesprongen om te helpen bedienen. Jette wou 't niet, mos zij hier bedienen? met ’r goeie jepön an? Maar Naatje wou, ze zou 'r niet zoo laten staan, dat was geen afsappelen, en wat zou 't haar hinderen? met 'n schort voor kón ,ze 'r met plezier wat graag 'n beetje helpen; ze kon tóch niet goed stilzitten, werachtig niet.

’t Kamer gegons snaterde aan tot nu en dan al met hartstocht doorschoten gewatel onder heftig armen- en hoofdgebaar. Gebak brokte naast kleurig-volle en van zoetelijk-dik vocht aangehangen leege glaasjes op tafel en knieën, en zakdoeken (veegden al langs voorhoofden en binnenranden van hoeden. Achter in de kamer vooral, waar zich, bij de dientafel, de slagers en koop-luidjes tot een groep van enkel mannen gekringd hadden, rumoerden hartstochtelijker debatten op, met luide lachstooten en soms heftig-overtuigend overslaan van stemmen. De reinwitte tafel met Ihaar bloemen en op den rand een enkel glas met schoteltje, schoof haar blanke feestelijkheid tusschen die opgewondenheid van twist^vreugde en de morsdoode roerloosheid der Rosensteins in, die nog altijd tegen den wand zaten: de ouwe Izak in 't midden, gebogen, met izijn groote groe-