Zoekenden

81

muur. Plotseling tilde de ouwe Izak zijn half afgezwar-ten kop uit zijn gemijmer op en snauwde z'n opmerking dQor 't nog maar zachte praatweefsel aan den anderen kamerkant, naar opschrikkende Rozette heen; z'n grauwe oogen en kaal-blauwgrijze mond uit gewoonte tyranniek-waanwijs bauwend, als naar kinderen, maar in het langzame spreken meer en meer zwaarte naar 't zinslot dringend tot de nijdige, mén-sdhen-hatende 'bralling der laatste woorden:

„Wat koóp-ie dan tegenswoordig in oe winkels?" riep-ie, „vuiligheid en smeerlapperije en 'n enkel bietien drek d’r deur-éene! 'n mooi papiertien en 'n strikkien met 'n lintien toe!. ... ie 'em doar 'n woar woortien èzegd, meissien; main ette olewesjolem hot gezaakt, — ja, det verstoaj' niet, ie leeren alléenig maar Fransch op oe saheultien. .. . mien vader ef altied ezegt: goedkoop goed is goed weur 'n kóótsen! veur 'n riek man!. ... ik kan de wereld niet anzien, ‘t is allemoale mooi, maar aj 't op de schoale leggen, neimp de wind 't mee, verstoaj mien wel? wie bij mien met nijerwetsche lappies in 'huüs kump. . . ., die giet de deüre uut! d'r uut! d'r aus!"

„Eet-iè' dan maar ’n stuk botterkoeke," lachte Jette en schoof haar schotel bij, „de's toch geen sdhuüm, des oldewetsch spul, memoosches." ‘)

Maar hij had zijn grooten kop al weer laten zakken, uitzwijgend verder izijn absoluten afkeer van al 't omringende, dat niet gebleven was zooalslhij: stoffig en oud, met grauwe donkeringen van denken in wrok-kend-heerschzuchtige zelfvergoding; schraperige en be-driegelijk in zijn dierlijk-geworden oorlog om een verzekerd bezit, en ook droomend-vroom en weldadig soms; vulgair-kleingeestig van hondschen haat zoodra adem van zwakkere geesten óm hem was, en wel groot-somber mijmerend tusschen de ijzer- en voddenbergen

'1 degelijkheid.

Zoekenden 6