Zoekenden

70

„Nou," zei Jette, „a'j ze evroagd èm, dan is 't góed, dan zulle we ,ze ontvangen, wat ièje Moeder?"

„An mièn is ’t goed,” zong Moeder, ,,as-iè d’r niks in zien, iè 'em mèer met ze 'ehad as ikke."

„Nou, ook ’n zorreg," maakte Jette af, „doar muwwe nou niet zoo lange over proaten, ze bin toch altied wel hartelijk ewest, ze bin tóch de arregsten nog niet.

„Ik goa kiddesüh maken," zei Vader beu, en hij hief z’n beker in ’t licht, dat nu gaaf-wit vól, daagde van de plaats 't groote raam door.

Jette hield vol nog even de verzoening te aaien, zachter pratend onder haar vader’s zingen door:

,,'t Is tóch netties; dat ze efilleceteerd 'em, werach-tig," zong ze verteederd, ,,'k vin 't arreg, arreg mooi, dan bin ze tóch veur Vader de minsten ’eweest.”

„Maak niet zoo'n kolde drukte," zei Sam.

„As ze strakkies komen," grinnikte Meijer, „giet Jette ze 't eerste likken."

,,'k Vin 't knap," vond Moeder eindelijk ook, „wat woar is, is woar."

Vader zweeg, gaf stukjes brood voor Moutse ‘) en zette zich in den van de kinderen gekregen leunstoel tot eten.

') Moutse ₌ het stukje brood, waarover vóór den maaltijd de „Brooche" de lofzegging om de komst van het voedsel uit de aarde, wordt gesproken.