Zoekenden

66

gekheid, maar 'k zeg 't maar, denk-ie d'r umme de volgende weeke?"

„Netuürlijk," zei Beem, benauwd van de inspanning z'n teleurstelling binnen te houden, „wat docht-ie dan? van de weeke bij gezond bi'k bij oe eur, ponder man-keeren...

De Beer nikte glimlachend, ,,'t Gazzentien ef mooi e-oort hè? ef goed elajent è, ef .mooi ezungen."

„Best, uutmüntend!" zei Beem, „nou, 'k goa noa uüs, jonge, 'n boel drukte!"

„Ja, ajuu.”

„Ajuu,” zei de ouwe, met vertreiterde feeststemming voor de tweede maal; weèr dacht-ie aan z'n schulden: waar moest dat heen? nooit 's 'n oogenblik rust; maar moest die hónd 'm dan nou ook vragen om die vervloekte centen?.... Receptie, feest.... bléven ze dan ook maar: met hun feliciteeren en manen tegelijk. ...”

„Oome les," hoorde-ie achter zich roepen.

Hij keerde zich om en glimlachte vriendelijk-verrast, om tegemoet te komen aan Moos' schuchterheid. Naatje had hem tweemaal naar voren moeten duwen: „hij vertrapte 't, haar kastanjes uit 't vuur te halen," zei-ie. Ineens hakte hij den knoop door:

„Nog veule joaren, 'k filleceteere oe, a'j 't tenminsten willen annemen."

Naatje nam nu ook een hand, en feliciteerde met stroeven lach op hoogrood gezicht.

„Wil u 't van mij ook ^nneme?"

„Hoho," lachte de ouwe gemakkelijk, „van de heele wereld 'toor meisje, dank oe jon.ges, en kom nou strak-kies 't andere maar vertellen eur!" ,

„We zullen zien," zei Naatje, en .wenkte handig Moos nu niet dadelijk bij de anderen te gaan feliciteeren.

„Goed,” ,zei-ie vriendelijk, ,,'k zal zien o'j kienders of groote mensehen bin, heur."