Zoekenden

65

voor hèm, en soms al hongerig wel, ja hongerig, ja. . . . zóó moest-ie 't maar blijven bekijken, nee, ihij verdómde 't toch....

„Ie sparen te vluuken en ie sparen te vroagen," besliste hij, z'n Vader's hand loslatend en tot vergoelijking daarvoor ziah naar hem overbuigend:* „geleuf mien maar eur, 't is toch zoo veule beter. ..."

„Nou, nou,” zei de ouwe bijna geraakt, „,a'j dan niet willen jonge, dan kan 'k er niks an doen eur. . . . 'k heb mien best edoan. ..."

,,'m Joa," zei Joop bitter en liep haastig de Sjoel uit, buiten z'n Moeder en de jongens zonder groeten of omzien voorbij.

Ouwe Beem gaf nog veel laatkomers handjes; dan, dicht bij de deur, tikte zijn neef De Beer, de eenige nog levende zoon van zijn Vader’s zuster, hem op den schouder. Hij was even ouder dan Beem, en, daar hij rentenierde, dikwijls zijn geldschieter. Beem, glimlachte en stak de hand uit.

„Nog viel joore, Jitsgok,” wenschte De Beer, „mije schoone ‘) jong."

„Sjkoug, sjkoug," ²) dankte de Ouwe, zich wringend om de ééne gesloten deur 't portaal in. Hij zag hem aarzelen, en hij wist wel dat 't nu komen zou, 't manen om de rest van het geld dat De Beer hem twee weken terug geleend had; nog vijf en twintig gulden moest-ie hebben.    ,

„Ie komen toch zeker strakkies wel?" noodigde hij snel om hem af te leiden, „eigelijk neem 'k hier geen fillecetoasie an, jonchien.”

„Ja, jaizeker," bedacht zich De Beer, en kleurend binnen z'n peper en zout baardlapjes, boog-ie even dichter naar Beem. „Eur ies even Izak, 'k heb Vrijdag die centen niet ekregen, eur; nou ja, ’t ,is niks. .. .

‘) mije schoone . nog honderd jaar.

-') dank. (letterl.: (mij) zij de kracht, n.1. tot wederdienst.)

Zoekenden 5