Zoekenden

64

eur vader, geleuf mien maar, mije sjoone ’) in geluk en in gezondheid en in sjolem ²) eur, eur, eür, al wa' joe zellef maar wenschen. ..."

„Omein, omein jonge,” dankbaar zei de ouwe, vól, met toegenepen keel, „omein, ie zullen d'r getuuge van wezen eur....”

„En van Griet ook. ...” drukte Joop nog eens.

„Omein, dank oe," schudde de ouwe verward terug, „koomie nou niet? mu 'k d'r nou op vluuken? doe 'j 't niet? mu’j nou zóó oe kop hollen? verdomme mu'j oe moeder nou niet komen filliceteeren. ... en de anderen, nou? en ies mee anzitten en ies meelachen mèt de vrouwe? nou Joop? mu'j nou geen glas wien met mien drinken? bedenk oe nou, denk nou ies noa en proat er maar ies met oe vrouwe over beur. ...”

Eén seconde weifelde Joop. Hij zag ’n flits-verbeel-ding vóór zich van kamer met lachende mensdhen; z'n Vader en Moeder en de jongens en Jette en allemaal, opstaand om de tafel met wijnglazen in de hand en hoera's in de kelen. . . . god, god, 't was wel héél wat, zou-ie 't doen?. . . . Hij merkte een snakken naar vreugde in zich, naar feestgez.ichten, eén uur dan maar, in de zwarte voortmartelende zorgendagen; hij voelde een heftige begeerte tegenover zijn Vader te zitten en hem toe te klinken. .. . Maar dadelijk zag hij weer in die kamer de gezichten; daar z'n Moeder, ja ‘t was wel z'n Moeder, maar god, niet om zoo mee om te gaan, en daar Jette, waar-ie nóóit houvast aan had en die hem daarom hinderlijk was, en die beroèrde Meijer engniepige Sam: Sam, pestkop, nijdige broodhater. . . . en dadelijk stond zijn sterkere persoonlijkheid in hem op, een verzet tegen de bekoring van één uurtje; en het klaarder weten van zijn ellende: thuis de vrouw en de kinderen, lieve dingen met, allen, iets zacht-angstigs voor hèm, een liefelijkheid en een benauwing

) honderd iaar.