Zoekenden

63

’t met lieve aandacht omtasten der vreugdedingen wurmend daartusschen hoekten: de gazzen, de sjam-mes, ze behoorden elk hun fooi, allemaal dingen waar je niet dadelijk aan dacht, god, god, je kón ook geen feest vieren zonder véél geld, en waar moest 't bij hèm vandaan komen? Eindelijk was-ie klaar met 't vouwen van z'n bidkleed, en met z'n talliesizak onder z’n arm, wandelde-ie kuchend naar den uitgang. Toen, plots, aan den arm getrokken, zag-ie om; Joop stond vóór 'm, hield 'm van achter snel terug en vroeg z’n hand.

,,Nog veul joaren Vader, 'k filleceteere oe!"

Een oogenblik stonden zij bij den stevigen druk van de dadelijk toegestoken hand in de beste zuiverheid hunner gedachten, zwijgend tegenover elkaar. In den fijnen plooi van Ouwe Beem's blanke rimpelgezicht beefde een trilling van ontroering, en onder de gretige reiking van zijn groote vleezige hand, verkleinden z'n oogen levendig naar Joop, die in zijn naakte, eerlijke man-sterkte vóór hem stond, sjofel, met ouwe bruine demi en hoed, kragen en randen versleten, ’t gezicht van z'n Vader, 't wat pijnlijk-geknepene van den neus en de kleine donkerbruine oogen — onverschillig bleek van altijd met het denken ongeweten-vastgehouden zorgelijkheden — binnen den verslordigden rossig-blonden baardgroei.

„Zeg, heur-ies Joop, dank oe, maar 'k neme hier geèn fillecetaasie an beur, ièr niet heur.”

,,'t Zal toch wel mótten, Vader, 'k eb oe nou 'efille-ceteerd."

„’kDoe 't tóch niet. En de vrouwe dan?"

„0, nou, doar mu 'k 't meteène veur doen.

„Lig nou niet te donderen Joop, kom nou even an, haal nou geen kunsten uut."

„Och, Vader," zei Joop, den ouwe zacht afduwend, „ k bin d'r sekuur van, eur, dring maar niet bij mien an, 'k doe 't niet. ... ’k wensch oe nog veule joaren