Zoekenden

OEN Zaterdagmorgen in Sjoel de dienst was afgeloopen, dubbelrumoerig door de bizon-derheid van een zeventigsten jaardag, waren Sam en Meijer, opgewonden door al ’t gefeliciteer en toegeknik, en onder bet spreken van vele gekochte en gekregen ceremoniën, waarmee hun Vader was gevierd, maar vast vooruitgegaan. Want Vader scheen maar niet gereed te kunnen komen met ’t opvouwen van z'n tallies, ') zoozeer werd hij, telkens opnieuw, aangesproken, gelukge-wenscht en opgehouden.

De Sjoel was langzaam leeggeloopen; het was om het ongewoon-late uur, een haastig wild toeflappen van bankkastjes en hongerig heenhollen. De jonge Rebbe stapte, in zijn gecostumeerde meerderheid de Biemah af langs den ouden Beem heen, en gebaarde, met de hand uit zijn fluweelen togamouw en met zijn gebarette hoofd, kleinachtend-vertrouwelijk, met de koele kleinadhting van den onaangedane, naar den jarige, van: nou, nou, dat zal me wat worden en: wat hebben we een feest. ... De sjammes achter hem zag Beem's verlegen en gekwetste lachen en buig-knikte met gemeenzame eerbiedigheid onder 't heengaan.

Ouwe Beem, graag feestelijk zich voelend, wou telkens den steeds izidh opdringenden hinder van de kostbaarheid der viering onderdrukken, maar aldoor weer leed-ie de verbittering van berekeningen, die zich bij

') tallies — bidkleed.