Zoekenden

60

'n Moos wel? wat was-ie meer as 'n hond? Oók 'n rotslepel, die nooit 'n mes goed in z’n pooten had kunnen houen. Kreeg 'n vrouw met dik geld en die 'n manjefieke handelsvrouw was. Toch zou-ie 't weer pro-beeren; d’r was toch geen andere manier. Was Naatje ook geen kalle uit de krant? Enkele keeren al had-ie vergeefs geschreven, 't was een ellende geweest, een ergerende beleediging ivan onzichtbaren, die 'm niet wilden: dat tuig wou zeker voor tien lappies van honderd nog een graaf hebben.

Moos' bruiloft had hem zoo belust gemaakt op koetsen en bloemen en op een vrouw naast hem in bruidscostuum. De ceremonietjes hadden hem gehypnotiseerd; dat koningschapje van één dag, dat omhan-gen-zijn van plechtigheid)es leek hem een voorname heerlijkheid van 't trouwen, 't Was zoo mooi gegaan tot 't laatste oogenblik, ieder moest 't weken later nog bekennen: daar was van alles volop geweest.

Ja, zoo'n bruiloft-zelf ook leek hem een heerlijkheid, een dag-roes. Hij zou 't goed laten worden; koetsen evenveel als Moos, kleeren evenveel, en centen evenveel. Iedereen nam notitie van je zoo'n dag en lachte je toe en benijdde je. Ja, voor die eene maal in je leven was je gek as je centen spaarde. Hij kon lachen, als-ie er aan dacht, hoe-ie de lui zou laten bikken, 'n halve koe zou-ie ervoor stuk hakken en ze onpasselijk maken van zoet en fruit. Ze mochten te 'keer gaan tot 't huis in elkaar zakte, als de slaapkamer maar gaaf bleef. Hoe kreèg-ie ’t gelukje, dat-ie nou tegen Moös ook 's opscheppen kon?.... met verlakte koetsen, twee • paarden voor iedere kar en de partij op de zaal van de Sociëteit? As nou die crimineele hijbel er niet geweest was.... o, dan zou ie Moos met Naatje gevraagd hebben. .. . Stel je voor: hij met z'n vrouw tusschen bloemen en planten in, onder één talles! Naatje zou vast voor de tweede maal goppe willen nemen om 't nog 's royaler over te doen.