Zoekenden

44

„Nah! Mozes mut toch noa de Snoge!" dreig-speelde vlak vóór Sam, 'n jongen, „wat loat-ie an Moses nou whachten!"

„Jah!" riep een ander, „ie ’euren toch fherdomme wel, asdat-ie noar de Shieneghooge mot, ghoddelooze fhent, maak dan fhoorde!"

Allen zagen den anderen kant uit.

„Ga jij oök naar ibinnen!" zei Vader naar Naatje, vrouw Zadoks, die hij oprecht weigerde mee te tellen, doodzwijgend om 'r beschaamd te maken, „ga naar ’uis, dan ben je een knappe vrouw, versta je? maar dan moet je niet blijven staan. . . . dat past an ^een knappe vrouw!"

„Dat moet u an u dochter dan oók is vertelle," klaagde ze met den wijsvinger aan, daar zij hem niet durfde afsnauwen en dus snel haar venijnigen toon tot verdedigend verwijt neerdrukte, en den sarlach wegtrok van haar mond, „aan u vrouw mot u dat dan ook is vertelle, wat 'n knappe vrouw is,”

„Daar zullen we later over spreken. . . . daar zeg 'k niks van. ..." maakte de ouwe Beem af, toen-ie zag dat ze alle vier weer wat zouden gaan zeggen, „ol-oe stille Jette, 'k wil niks meur 'euren, goa noar binnen! en ga jij. .. . oók naar binnen," zei hij tot Naatje, „en nou is ’t uut. ... ik groet je wel ’oor!". . . .

Tusschen Jette en Sam ging-ie inderdaad naar binnen, en sloot het hekje; de deur klingelde toe.

’n Hoeraatje zwol aan, vergolvend met uitspietsende smousroepjes, en dit joeg nu ook Naatje en vrouw Zadoks naar huis.

Voor de stoep van de Beems bleven nog jongens staan schreeuwen, gestalten zoekend in huis en scheldwoorden spugend.

„Nah, Mozes, khom d'r no.g 's huit!"

„Nah, Dhavid 'eeft de fhreede .gesthicht!”

„Sara 'eeft ruzie gemaakt en Hapram oök en Mhoo-ses 'eeft ze bestraft!"