Zoekenden

39

beenenden bultneus, grijs geplokt van haren onder den hoed met git; de ander, uit de straat zoó naar buiten geloopen, buurvrouw van Naatje, had hoogblank voorhoofd, met weer gitzwart van bandeau ovér 't èven-donkere jonge haar.

„Wat moet je doen?" redeneerde Naatje, ,,'n oud mensch blijft 'n oud mensch.... de ouwe magge alles doen. ... je moet je stil houe, al vermoöre ze je."

Maar de kleine dikke riep hardop, dat Jette ’t zou hooren:

„Nou-ik adde 'r dan op 'r smoel 'eslagen, al was ze nóg eèns zoo old 'ewest, 'n old stuk treiter of 'n jong stuk treiter, ogh! 'n stuk treiter is 'n stuk treiter!"

„01 oe maar stille," ried vrouw Davids, die met manufacturen liep en nog wel ’s wat verkocht bij de Beem's, „want geleuf mien, ze kun alles 'euren en dan èj de poppen an 't dansen." Voorzichtig, om Jette niet te doen zien, dat ze 't over haar had, zag ze onder 't spreken vóór zich, bang dat ze haar Zondag de deur zou wijzen.

Dat zag vrouw Zadoks. „God," zei ze, „ie-oeven oe niet zoo zuute te 'oliën, nogh! doe maar niet net, o-j 't niet over haar 'em, dan zu'j niét det allef el ketoen an ze verkoopen, zu'j tóch soep 'ebben d'andere weeke; veur vanoavend 'ej toch al in 'uus narrente?"

„En wat fijn!" pochte poovertjes vrouw Davids; „’k 'eb beenen van de 'als, as 'k doar soep van' kooke, dan he'k goed."

„Nee," nikte vrouw Zadoks vies, „ik mag geen 'als, ik kan 't niet 'ellepen, god zal 't mien veur geen zunde anrekenen, maar ’k holle d'r niet van. .. . mien man ’ef gisteren van de marrek twee kippen mee ’ebrocht," sarde ze, „nou ze waren niet goedkoop gister, maar afijn, ik zegge maar, wat gef det nou, zal oe Vrijdag-oavend twee dubbelties meer kosten, is ook net alles wat men 'ef van de 'eele weéke."

„Ik 'olie wel van ’n kippeböltien," zei vrouw Davids