Zoekenden

35

rug, „vooruit nou, mee noar binnen, Saar, in godsname goa nou mee!"

„Dat binne vroome lui!" schreeuwde Naatje, „dat binne vróóme lui! me tante! me ouwe vróóme tante! komme an de nicht voor 'n Sjablbeskedootje 'n vuile herrie make op straat, die binne vróóm, die drage een bandeau!"

„Wat?" riep Moeder, met nu beide oogen scheel, zich plotseling losrukkend uit Vaders verzwakkenden greep. Ze had het lang verkropt, dat Naatje naliet de voorgeschreven kerkelijke baden te gebruiken, en ze zou het haar, uit kieschheidsangst wellicht, zelfs langs derden nooit verweten hebben. Doch nu Naatje, in haar armoedig vermogen tot treffen haar tante's onbegrepen vroomheid hoonen ging, liet die zich plotseling gaan, gelukkig even haar haat te mogen uitbraken, en gelukkig dat te doen nu in den gloeienden hartstocht van daar opzettelijk iets mee te breken.

„Vroom! Vroom! frotterin, pas op!" dreigde ze met haar ouwe beefhand.

Jette zweeg, om Moeder het woord te laten, nu ze zag, dat iets schrikkelijk-raaks gezegd ging worden; ook Vader was even stil, angstig afwachtend haar vreemd-plechtige opwinding. En hooger öp-krijtend, met al de kracht van haar ouwe schraapstemmetje, beet-ze, heftig zwaaiend, haar toe:

„Nou zal ik jou wat vragen, nou mot jij me is vertellen, fatsoenlijke vrouw, fatsoenlijke joodsche vrouw, hoor je!" vroeg ze, zich omkeerend naar de anderen, als om aandacht te vragen, „nou mot jij me is vertellen, wanneer jij naar 't mikwe ’) geweest ben, en hoevaak. . . . hè, hè? dat mot jij me nou eres vertellen, knappe joodsche vrouw!"

Naatje stond afgetakeld-stil. Het was of tante haar kleeren tot op het naakt van haar lijf had gescheurd.

M Mikwe - kerkelijk bad.