Zoekenden

32

hooren, ze met luidruchtigheid beschaamd te maken. En ze kreet voort, telkens herhalend tegen 't wanhopig gescheld van Jette in en Meijers getoeter. „De boere . . . de boère, die me de deur plat loope, omdat me man bewounes ') net zoo heet as jullie, de boère zal je meene!”

„Um oè, um oè! 'n mooi bloessien èf z'an!" gebaarde Jette met zenuwaahtig handtrekken aan 'r eigen klee-ren, „loat oè keuken zien, flodder, as oe stinkmeid 'm nog niet èdoan èf. .. . de meid, die 'j èm óf-etroggeld an 'n ander, ja. .. . det hè'j toch, doè maar gèen katoenen jakkien ad, de menschen weten tóch wel da’j kleven in oe huus, det weten de menschen toch wel!"

,;De boère, de boère," kreet Naatje, doodaf, in uiterste ademschrapping de straat over, „ik zal jou betale, kraischmadam, snotneuze, om 'n getrouwde vrouw 'n schandaal te make op straat, an 'n getrouwde vrouw," herhaalde ze nog eens sarrend tegen ongetrouwde Jette, „wie doet jullie wat? wie legt jullie 'n stroo in de weg?"

Plots lawaaide uit den winkel Moeder's stem, door Vader’s dieper .geluid angstig bestreden, onderdrukt en moedeloos weer losgelaten. Worstelstniikelend kwamen ze .beide de deur uit, Moeder zonder bril, hand en lichaam strekkend tot schreeuwgebaar, maar wanhopig vastgehouden door Vader, die zwaar-ihijgend om haar tegen te houden mee moest strompelen naar .buiten. Z’n bril was tot diep op z'n neus gezakt, z'n keppeltje tot in z'n nek; pijnlijk wrong z'n gezicht, met vooruitbevende onderlip in 't vastgesjor van haar nijdig-voortsleependen rok. Telkens greep-ie haar opnieuw bij den arm, probeerend haar terug te sleuren naar binnen, maar gulzig van schreeuwibegeeren sleepte ze hem mee. Bijna was-ie over de stoep gestruikeld om haar tegen te houden, maar zij trok hem voort, z’n

') bewounes ₌ helaas.