Zoekenden

28

'eur, omdaj nou zeggen, van waj alzoo verdragen mün. ... ik mut van die luigies Wat opvreten eur."

„De s met recht," izei Meijer, naar buiten kijkend, „a’j over de Soten ‘) spreken, trap-ie 'm op de start, doar giet ze an de overkante ibij de koekiesbakker in...."

„Wie. .. .Naatje?" vroeg Jette geschrokken, „ja. . . . werachtig, doar hèj 'r, och god ogod ik kan 'r niét zién. . . .ik walg kompleèt van 'r hè. .. . 'k heb altoos 'n hekel an 'r ’ebad, zóo toe ze veur de eerste keer 'ier kwam toe dacht 'k, die èf wat in 'r oogen, det mut d'r uut."

„Ze mut zekers booles 'alen veur Sjabbes," probeerde Meijer te spotten.

„Ja, booles, booles!" zei Jette bitter, „ja, ze 'aalt booles, ogh! as <ze stikt in de rièksdaalders dan gunt ze zich nóg geen goeie botter op 't brood, maar geen frotte inraisserin! ze verrekt toch ummers veur ’n alleve cent? ja — as 't van ’n ander ofgiet, ja, dan lust de juffrouw wel, dan vret ze zich wel 'n barsting! Kiek doar ies wat 'n holding! doar is mevrouw, bah!"

Zenuwachtig deê ze 't hekje los, langzaam, als om maar even op straat te zien.

Vrouw Bart nam bang-gerekt haar emmer en liep naar achter. In de deur van den banketbakkerswinkel stond Naatje te praten met de juffrouw achter de toonbank, blootshoofds, de gehaalde waar met een tip van haar schort overdekt. Jette stond een oogenblik zwijgend naar haar te kijken, volgend met groote nijdoogen 't beweeg van 't pratende hoofd in 't portiekje. Langzaam schuifelde ze vooruit, den drempel over en op de stoep begon ze luider tegen Meijer te spreken, nu ze Naatje naar binnen groeten en heengaan zag. Eerst wees ze sarrend met zoover mogelijk vooruitgerekte hand, dat Naatje 't zien zou. Naatje, in

) Satan.