Zoekenden

19

zong ze, aangemoedigd door zijn ongeloovig sahuin-oogen — „wat zeg-ie doarvan.... vreet-iè oe nou niét op van de zenewen. . . .: wij em an Joop zoo of-'ezèt met de gassene."

„Wij 'em of-èzèt met de gassene?" hervroeg hij met klem, alsof 'hij Naatje voor zich zag en 't haar toevlijmde, „nögh, det is toch heelemaoale schmoes, hoe kun wij ofzetten as hij toch de briefies ef betaald."

„Juust doarumme," lei zij gebai%id uit, nu opeens vertrouwelijk naar hem gekeerd, „em ze verteld.... we êm. ... ja, schrik oe niet. ... we em eknöeid met .... met 'de winkeliers.... ik weet veule.... en mesjogge op kosten 'ejaagd uim maar een mooie gassene te kriegen.... allemoale vuile smerige proaties . . . .goa iernoast bij de goj je van de bakker, die hef 't mien zoo terloops verteld. ... 'n garp on 'n sjand veur 't fetsoenlike gajes, det 't heuren mut, werachtig-asgod, zullie onder mekaare weten béter vrede te hollen. . . . zoo'n goj je mut mien det vertellen. ... ik verzeker oe, ie kun haar gerust geleuven van hiernoast eur. ... is één 'n makke ') woord leugens bij. . . ."

„Nogh,” zei-ie minachtend, zich schurkend in den leunstoel, „wat lui!" en na even stilte, toch niet graag toestemmend dat de goj je van hiernaast eerlijker en iatsoenlijker zijn zou dan z’n schoondochter en z’n nicht, bedacht-ie zich, terugkrabbelend en tegelijk met een sussen van haar haat:

„As 't tenminste woar is, zie, niemand stiet mien d'r borg veur, dat die goj je d'r niet oök ’n biètien bij ef 'emaakt, heelemoale liegen zal ze 't vanzellef wel niet, doar zie 'k er niet veur an____"

„Die goj je,” besliste zij met gefronste wenkbrauwen, „die gojje is wat 'n ressjaffene ^s) gojje. ... ik verze-kere oe, ressjaffener as zij en as zij. . . . nögh. . . .

'| één 'n makke — voor elk (woord) een plaag. -) Ressjaffen - rechtschapen.