Zoekenden

17

„Ook goed," zuchtte-ie, nou ze z'n belangstelling negeerde.

Maar toen ze hem alweer in aandacht meende de krant te zien lezen, borrel-gilde de drift naar haar keel. Want ze voelde verlamming naderen van den angst, dat niemand, ook hij niet, haar meer aandacht zou geven; en met verwijtenden loens naar z'n afgewende hoofd trok hem haar eerst bitter aanfleemende, dan venijnig-uitsnerpende haatstemmetje naar.zich toe:

„Urn dad iè nou niet Iheüren willen... . doarum ebben ze niks èzegd.... nee, niks èbben ze èzegd.... niks.... ze loaten mien allemoale met rust. . . . ze denken allemoale. .. . loat die olde vrouwe nöbbiesch begoan. . . .is 't niet?. .. . Pésten doen ze mien. . . . ja, pésten, heur-ie 't nou? de ééne met de andere vergallen ze mien mien leven, oè zeune en oe schoondochter. .. . en oe neeve en oe nichte en oe hééle zeügien ... .as ze de koppen bij mékare steken, dan giet 't over mien, dah.... nou wèet-ie ’t. .. . en det druppelden bloed det 'r nog överblef. .. . det drinken oe zeune en oe dochter hier in ihuus wel op. . . . weet-ie 't nou? al wil ie 't nou niet heuren, doarum is ’t nog wel zoo. . . . vroag an de warrekgojje, vroag an de buren, vroag de... . de meiden, an de bakker en an de krudenier en an pomstok en de heele wereld.... of ze niet roddelen en spijen. . . . hun gal uut! woarumme niet? ie em d'r geen last van. . . .ie lezen de krante en ie goan de stroat op... . hoe kan me zoo'n hond wezen?”

Hijgend hield ze op, in de onmacht van haar longen. Soms moest ze de wootrden tweemaal overslikken in kortademige slurpdrift. Woedend waren haar gebaren gegaan, met heftige uitlegduwen, terwijl ze met de magere hand langs de ficusbladeren heen en weer schoot tot de pott schudde op 't tafeltje; haar oogen hadden, in de blauwe omkringingen, zich fél strak verwijd, grijswit van drift lichtend rrt 't 'zwart, betrillend de donkere pupillen, tot al haar leven daar

Zoekenden 2