Zoekenden

15

olde dag?.. . . Gister had ze weer an die Grietje zien stoan proaten met de vrouwe van de sjammes ‘). . . . en als hadden ze êlachcn en met de heufden 'eschud hier noa toe. .. . God weet wat ze weer sament 'adden of’roddeld! As die Jacobsche maar in de winkel kwam, zol ze 't 'r wel ies vertellen. . . . nogh! most die nul 'r mond niet toe holden? vrat die niet van allemoale? van haar Poeremfooi zol ze zich geen weke zat eten. . . die speult met de broodwinning. ..."

Vader die alles verstond, doorlezend alleen in de hoop dat ze als-ie geen antwoord gaf zwijgen zou, zag eerst pijnlijk geplaagd van terzij naar haar op, keek toen bitter-glimladhend naar 'r geweeklaag.

„les! ik verscheure doar bij God die frotte krante 'eur. ... o, hoe kan me zóó iemand loaten afsarren. . . hoe kan me zoo iemand loaten billen. . . . was ik d'r maar uut.... o, God loat mien d'r maar uutgoan!"

Even tintelde vaders grauwe oog, beefden de nette baardpunten bij 't triestig vertrekken van z'n mond en de rietenstoel kraakte onder z'n zuchten. Plots voelde hij zich weer gebeten, door elkaar geschud, toch onmachtig zich te verdedigen, waar ze 'm trapte en kneep en treiterend omroesde; hij wist zich te sterk om terug te slaan naar haar sukkelige zwakheid. Zij, de bril in de hand, zat als gemarteld, döf-afwach-tend slag op slag, ouwelijk berustend plots langs hem heen te staren. Hij zag haar heel droef zoo, in haar voorgespookt verdriet, ineengedrongen, kleiner dan ooit, bijna schreiend loenzend langs hem heen met haar groote blauwig-omwalde oogen, mager-gelig, baardig en verschrompeld, de neus leelijk-groot nou de bril er niet wipte en een pijnlijk-rooie gleuf schroeide waar de veer anders kneep. Eerst, woedend, had-ie wat terug willen schelden, toen ze 'm aanviel; dan,

¹) bode van het Kerkgenootschap.