Zoekenden

9

rok van achter opgesjord over de grauwe blauwgelapte werkslond.

„Centen veur zeepe," izei ze binnenkamer-rustig, licht-zuchtend.

„Kom maar bier, Miene," dee Moeder nu gemarteld-bedaard, „muj nog meer hebben?"

„Soda en 'n nije boender," zuchtte Miene — rondkijkend en voelend de versch-gezakte stilte.

„Is die nou al op?" vroeg Moeder weer luider, verwonderd boven 'r knijpbril uitloenzend, ,,'kgeleuve, daj d'r tegenwoordig wel drie in de weke au kunnen, niet? Och, loat mien maar goan!" weerde ze naar Vader af, die 'r wenkte zich niet belachelijk te maken, ,,’t gruujt mien toch niet op de rugge.... woar is die olde dan, Miene?"

„Ef juffer Jette weg-egooid," izei vrouw Bart matig plezierend in de dadelijk merkbare oneenigheid, en met een zijsprong naar 't gelukkig geval van 'r goed-getrouwde dochter waar ze graag en veel over sprak, „maar ’k goa toch niet weer bij die kerel koopen, 'ij hef slecht spul.... an mien dochter, ie weten wel, an mièn Suze, die met de sjef van 'Armsen is getrouwd, nou die 'ef-ie ook zoo krimmeneel of-'ezet met 'r kien-derwagen,. ... ja, die 'ad ze op 'r verjoardag van ’r man 'ekregen

„Jette geeft maar uut,” ontweek Moeder gauw, nou Vader vertrouwelijk weer aankijkend in den gezamen-lijken afkeer van die frotte gaiwe ') op die dochter als, „nou goa nou maar," maakte ze af „en maak voort, Miene."

Miene, in den smadelijken nederlaag van haar hunkerenden opzet even gepijnigd, bewreef haar weeke neus met de boezelaarspunt en reikte de zeepig-verrim-pelde hand om de centen aan te nemen, die Moeder

) Gaiwe — trots.