Zoekenden

6

vrijlatend tot "den met gordijnen halfverduisterde glazen wand van de huiskamer toe, achter ’t hakblok en ’t hangende vleesch. Maar Vader en Moeder konden zoover niet zien. Langs de gele glijing van 't klinker-stoepje zagen ze juist in den rechtschen winkelhoek, waar 't ijskastje stond, dat Joop, wijl-ie 't zelf eens gekocht had, uit de zaak naar d'overkant ihad terug genomen. Het dakraampje, daarboven, met vitrage bedekt, waaromheen het geveltje langs z'n groezelig-grijze nerfjes uitspitste tot 't dak, was voor Vader en Moeder een hatelijke geheimzinnigheid: een vijandigheid die ontlastende wrokkigheid noch teederheid wekte; het vertoonde niets en het verborg alleen, en het verborg de verre uithoeken van Joop's verhoudingen die hem tot vechtenden gezinsvader maakten, maar zeker voor altoos van hen verwijderd.

Verder inaar links zagen ze de één-verdiepige huis j es, bevallig-oude woonhuizen en winkels met gele en roode steenen of gevelpleistering, één met onderdeur en boerengroen; stoepjes klemt jes-deftigden daarvoor van groote roodbruine tegels, klinkers geel of bruin, een enkele van rijker-blauw hardsteen en met den gesty-leerden zwaan'bouw van een sierlijk gesmeed hek. Naast de steeg-geul, juist tegenover hen, rinkelzeurde den heelen dag 't winkelbellet je van een apotheker, die naast zijn ééne raam, 'n breede deur had, de ruiten met groene ijzeren boogfiguren verstevigd. En 't laatste rechts-zidhtbare huisje was de kniezende barbierswinkel, waar aan ’t uithangbordje 't koperen bekken rin-'kelslingerde in den wind; het was hun een gewoonte geworden, den ouden barbier om de minuut, om in de goot te spugen, naar buiten te zien komen; dan was 't even-witte getip van 'n paar handdoeken te zien en 't geglimmer van dramkflesschen en karaffen in 't kleurige buffet.

Vader, sinds-ie niks meer deed als raadgeven in de zaak; een enkelen keer, bij drukte, geld ontvangen of