Ter bruiloft

kadeautjes te helpen. „Meneer dat is immers geen toestand! Demonstreeren en vechten om op één Mei te staken, en dan volle uitkeering te krijgen. Meneer waar moet dat heen!”

De socialistische jodenjonge herhaalde tot Woudenberg wat een modern vakbondsbestuurder had gezegd: ongeorganiseerde werkeloozen, of ze zich communist noemden of niet, hadden op de één Mei-viering heelemaal geen recht, waren daaraan heele-maal nog niet toe. Saboteurs van een socialistische orde, uit achterlijkheid. Anti-sociaal, zonder opgevoede gemeenschaps-gevoelens. Rebellische luiheid: een zoodje. Daarom moesten ze op één Mei gewoon tweemaal stempelen. De georganiseerden hadden bewezen sociaal orde-gevoel te bezitten, en daarmee rijp te zijn voor socialisme. Het accent, had hij gezegd, ligt op het organisatie-begrip. Woudenberg lachte: was uitstekend, dat zoo’n baantjes-gast, zoo’n administrateur van het kapitalisme, met zijn dik-verzekerde weekgeld, zoo zijn burgerlijke ambtenaren-minachting blootgaf tegen de revolutionaire arbeiders. Ze moesten het nog veel openlijker doen; alle verschillen moesten meer open komen liggen. Was de eenige weg om tot een resultaat te komen. De echte opstandige lagen hadden door de oorlog en door de werkeloosheid alle frases van de reformistische ambtenaren leeren kennen: als niets, van nul en geener waarde/” riep hij. De jodenjonge week voor dien hartstocht; Sieuwert herkende de bijtende kracht van die fanatici. Met