De Gokker, 'n Overwinning

’t je nou, hou op hoor je. ’k Kan ’m niet d’ruit sture, hoor je Saar; ga naar binne Joop, ga naar bed.”

„Menschel” krijschte Saar, „menschel hier he-je de gok-kè-è^r, hier hè-je de leegloopè-è-r! alle centè-è-è, alle cente van z’n va-a-ar gaat-ie opmakè-è! menschè-è-è!”

Visraper dribbelde gemarteld door de gang, had geen durf meer te spreken: als ze zóóver was, dee ze als’n krankzinnige. Joop was naar ’t achtereind van de gang geloopen, bleef bij de kamerdeur staan toekijken.

„Menschè-è!” kreet ze met heftiger gebaren; diep uit’r lijf scheurde ze ’r roepen naar de stille straat, met vuisten, in kracht-uitpersen gebald naast ’r wije heupen, „Menschel kom kijkè-è-è! hier hè-je n’è-è-èm, hier is de vuile gokkè-è-è-èr! hier is iè-iè-iè! hij mag niet in huis kommè-è-è! hij moet d’r uit! d’r uit mot-iè-iè-ièü!”

En luider en luider werd ’r geschreeuw, met krankzinnigen hartstocht neep ze de hooge gilkreten uit ’r keel, ’r oogen opwaarts, stillen nijd bliksemend, als riep ze ’r haat naar den gang-zolder.

De ouwe Visraper dribbelde rond met smartelijk gebaar, durfde ’r niet naderen, als ’r zenuwen aan ’t uitgillen waren.

Al ’t zelfde herhalend, raasde ze voort. Voorbijgaanden in de stille achterstraat bleven staan, zagen zoekend door de deurkier, liepen enkele passen verder. Allengs had ze ’r hoogste gillen uitgeschreeuwd, onderbraken reutelende hijgingen ’r afmattenden zenuw-crisis.

„Hij mot d’r uit,” rauw kreet ze voort, „d’r uit mot-ie! hij maakt me dood! hij vermoordt me die vuilak, hij sart me kapot! hij mot d’r uit! de leeglooper! d’r uit mot-ie-ie!

Krachtgebroken, zochten ’r rug en hoofd steunsel tegen de muur, terwijl ze wijder de deur openschopte, dat Joop naar buiten zou gaan.

„Zal ik maar weggaan,” bang vroeg Joopie, waar mot ik dan naar toe-oe?”

Visraper liep naar z’n schoonzuster, nam ’r bij den arm, schoof ’r langs de muur de achterkamer in, waar ze zachter, afgemarteld, ’r scheldwoorden herhalen bleef.

„Ga maar naar oome Joo”, fluisterde-ie tegen Joop, „ga maar heen, zeg je kan vannach weer niet slape hier, ga maar d’r uit, in godsnaam, ga maar heen!”