De Gokker, 'n Overwinning

„Ja,” kermde Kokernoot, „vergane jullie maar en kom maar nooit weerom! god zal ’t geve, omein!”

„As u belooft, dat u weer kalm zal weze,” zei Meijer, „dan zulle we heengaan, anders verzeker ’k u, dat ’k vanavond weer met ’r meekom hoor, en dat ’k hier blijf ook. D’r valt heelemaal niks te bestrafte of zoo, u heb gewoon toe te luistere en uw eige gangetje te gaan, waar wij ons niet mee be-moeie!”

Kokernoot hief zich uit den leunstoel, zag hem aan; plots stonden z’n oogen met glinsterende spotplekjes:

„’k Beloof je, ik zal kalm blijve,” dreigde-ie kort-nikkend naar hem heen, „’k beloof ’t je hoor, ik zal kalm blijve en mijn gangetje gaan, hoor!”

„As u maar zoo verstandig ben,” zei Meijer kalm, hatelijk terugkijkend.

De vrouwen zaten met zakdoeken hun oogen te wrijven, toen ze pijnlijk voelden heen te moeten gaan. Kokernoot zat niet geheven hoofd als in diep-verbitterd denken en gevonden rake beslissing, te staren naar den zolderhoek.

Claar, door Meijer binnengebracht, was laat thiutsgekomen. Allen waren te bed. Zij wist wel, dat vader ’r geen kwaad zou doen, was daarvoor niet bang geweest toen ze naar ’r alcoofje ging. ’n Uur lang wel, lag ze te schurken op ’r kussens, bang voor nog zooveel strijd, dien ze komen wist. Zij en Meijer, bei’ diamantbewerkers, waren van ’t Joodsche leven heel vervreemd, wijl zij mooi Joodsch leven nooit hadden voor zich gezien.

In de socialistische bewegingen brachten zij hun leven door maar zonder den tact, hun weg te gaan en te blijven zwijgen, ’ t onechte traditie-geaai van de ouders een simpel ge-woonte-verschil te laten, ’t verzet te bewaren voor krachten in hun arbeid, was er zoo van vader en moeder als van de kinderen hndernis en opgejaag dag aan dag, opstand tegen elk handelingetje, elk begripje, een afmartelend klein rumoer, dat de levens allengs verbitterde.

De kinderen, met sterker en geordender gevoelsleven dan de ouders, hadden zich bij tusschenpoozen en in den beginne wel voorgenomen, verstandiger te gaan doen, wijl zij telkens zagen de onmacht van de ouwelui tot gezonder kijk, hun