Verwording en ondergang

Manasse kort daarna (641) sterft, wordt dan ook diens latere werk door Am on ongedaan gemaakt. „Alle beelden, die zijn vader Manasse gemaakt had” (2 Kron. 33 : 22) worden weer gediend, totdat een samenzwering aan Amons korte regeering (twee jaar) een einde maakt.

Dan is het laatste uur aangebroken van „het heden der genade”. Nog eenmaal strekt de Heere zijn hand uit tot een wederstrevend volk. Nog eenmaal wordt Juda in de gelegenheid gesteld den Heere tot zijn deel te kiezen en in de wegen des verbonds te wandelen. Nog eenmaal zal des Heeren bede worden gehoord: „Keert weder, gij afkeerige kinderen, opdat Ik uwe afkeeringen geneze”. „Het volk des lands” heeft Amon’s moordenaren ter dood gebracht en diens nog jongen zoon Josia op den troon gezet. „Een pijler is de Heere”, zoo zegt zijn naam en die belijdenis is in Josia’s hart gegrift. Josia, naar het getuigenis van den auteur van Kronieken, de eenige van alle koningen uit het Davidische huis, die van de wegen van zijn vader David „niet afweek, rechts noch links” (2 Kron. 34 : 2). Josia, de eenige, die als David gegrepen is door het ideaal der theokratie en daaraan zijn leven heeft gewijd. Niet Juda’s eenige, maar wel Juda’s laatste reformator. In den bloei zijner jaren, nog geen veertig jaar oud, is hij gestorven, in het harnas, toen hij meende gewapenderhand verzet te moeten bieden tegen de poging van farao Necho om in 609 zijn Asfyrischen

Jerusalem heeft vele mooie poorten, die alle dateeren uit de Middeleeuwen; de mooiste van alle is de Da-mascuspoort in den noordelijken muur. Hierdoor loopt de weg naar het veel noordelijker gelegen Damas-cus, dat zoowel in den Israëhetischen koningstijd als in de geschiedenis van Paulus een groote rol speelt. Voor de poort is een pleintje, waar dikwijls karavanen legeren op hun reis naar verre streken; dit plein dient ook als markt o.a. voor tarwe. Tusschen de kameelen ziet men duidelijk de met koren gevulde zakken.

47