Verwording en ondergang

grooten kunnen opbrengen naar Tiglat-Piléser gebracht ten einde Achaz’ ootmoedige bede te steunen: „Ik ben uw knecht en uw zoon; trek op en red mij!” (2 Kon. 16 : 7). Het helpt echter niet. Achaz deelt het lot van alle Syro-Pales-tijnsche vorsten en moet Assyrië’s macht aan den lijve voelen. Hij moet reeds dankbaar zijn, dat zijn rijkje niet als dat van Damaskus ten eenenmale wordt vernietigd (732) noch als dat van Noord-Israël tot hoofdstad en naaste omgeving wordt ingekort (2 Kon. 15 : 29). Voortaan is Juda’s koning een der vazallen van het wereldrijk der Assyriërs. Zoo is Achaz’ wijsheid in dwaasheid verteerd en Juda, dat nog onder Uzzia een krachtige taal kon doen hooren, heeft zijn macht zien versmelten als sneeuw voor de zon.

Wel is Achaz’ verdwazing groot! Wel verre van naar Jesaja’s profetisch vermaan te luisteren (Jes. 7—9) en zich berouwvol tot den Heere te keeren, zoekt hij het bij de góden zijner vijanden. Hoe harder de slagen van Resin op hem en zijn volk neerkomen, des te meer houdt Achaz zich overtuigd van de macht van Damaskus’ góden, alsof niet de Heere hem in Arams hand had gegeven. Des te meer ook is hij er op uit om door het brengen van offers hun gunst te winnen en zoo Resin en de zijnen tot den aftocht te dwingen. Alsof die góden hun eigen volk in den steek zouden laten! Zoo wordt Achaz ten val gebracht door wie hij aanbidt en zijn volk met hem (2 Kron. 28 : 23). En wanneer Achaz, naar Damaskus gekomen om daar aan Tiglat-Piléser leenhulde te bewijzen, daar

41