Verwording en ondergang

GEVANGEN ISRAËLIETEN.

Deze plaat is een treffende illustratie van Psalm 137 :3 „Zij die ons gevangen hielden, begeerden een lied van ons” — maar dan met dit verschil dat de Israëlieten op onze plaat hun harpen (cithers) niet aan de wilgen hebben gehangen, maar in hun hand houden en erop tokkelen. Achter hen (links op de plaat) loopt een Assyrische wachter met een dolk in de linkerhand. Er zijn ook afbeeldingen bekend met groote

harpen, die 16 en meer snaren hebben.

„hem zou helpen het koningschap in zijn hand te bevestigen” (2 Kon. 15 : 19). Wel moet het volk worden uitgeperst, maar dat weerhoudt Menahem niet. Zoo kan hij zeven jaren zijn regeering rekken, maar zijn zoon Pekachja valt na korte regeering onder het zwaard van den Gileadiet Pekach (737).

Deze tracht zijn troon te bevestigen door handen spandiensten te verleenen aan Resin, den koning van Damaskus, die door het vormen van een breed opgezette coalitie van Syro-Pa-lestijnsche volken het hoofd wil bieden aan het steeds meer opdringende Assyrische rijk, dat onder leiding van Tiglat-Piléser in 738 aan allen zijn wil had weten op te leggen en tot het opbrengen van een zwaar tribuut had weten te dwingen. Pekach van Israël wordt daarbij

Resin’s getrouwe schildknaap. En zoo wordt in 734 het ontroerende schouwspel gezien, dat Israëls koning ten gerieve van den Damasceen-schen heerscher met zijn leger Juda binnenrukt, ten einde eerst Jotam en na diens dood ook Achaz te dwingen dien Arameër ter wille te zijn en zich bij diens coalitie aan te sluiten. Maar Pekach’s schijnbaar slimme politiek is niet anders dan een nieuwe schrede op den weg, die naar Samaria’s ondergang leidt. De Assyrische koning vergeeft het hem niet zich aan de zijde van Resin geplaatst te hebben en zijn belofte van trouw te hebben gebroken. Hij stelt er zich dan ook niet mede tevreden het beste gedeelte van Pekach’s rijkje bij zijn eigen gebied in te lijven, zoodat aan Pekach alleen het gebergte van Efraïm d.i. Samaria en naaste