Verwording en ondergang

digen. Eenzelfde onweder als de omwonende volkeren treffen (l;3-2:3)en ook Juda niet sparen zal (2 : 4 v.), zal over Israël losbarsten (2 : 6—16); wanneer vijandelijke machten het land zullen binnendringen, Bètels altaren vernietigd zullen worden en Israëls weelde-huizen zullen te gronde gaan (3 ; 11—15), dan zullen „de koeien van Basan”, de vrouwen van Israëls rijksgrooten, die nu haar mannen voorgaan in het aanrichten van drinkgelagen, met haar kinderen aan den lijve ervaren wat het zeggen wil, wanneer de Heere „bezoeking doet” (hoofdstuk 4).

Op Amos volgt straks Hosea, die in eigen huwelijksleven een teekening ontvangen moet van wat Israël den Heere aandeed en wiens kinderen, alleen reeds door hun namen, getuigen moeten van komende oordeelen en onafwendbare verwerping (Hos. 1 : 1 tot 3 : 5). Met schelle kleuren teekent hij de godsdienstige, zedelijke en sociale verwording, die zich in alle kringen des volks doet gevoelen. „Hoererij, wijn en sterke drank” doen allen hun verstand verliezen (4 : 11). Het volk is rijp voor den ondergang (4 : 14). Toch gaat zelfs nu nog de bede tot be-keering uit;

„Komt, laat ons terugkeeren tot den Heere, want wel wondde Hij, maar Hij wil ons genezen; Hij staat, maar Hij wil ons verbinden.

Na twee dagen doet Hij ons herleven en op den derden dag richt Hij ons op, zoodat we voor Zijn aangezicht leven.” (6 : 1 v.). „Zegt allen tot Hem:

Vergeef de schuld, neem in welgevallen aan!”

(14 : 2).

Maar het volk luistert niet en zoo wordt de

27