Verwording en ondergang

voor haar kooplieden een handelswijk in Sa-maria in te ruimen, ziet Omri er niet het minste bezwaar in, dat ook aan Hadad, den staatsgod van Damaskus, goddelijke eer wordt bewezen op Israëls heiligen bodem. Zoo breekt Omri met de eene hand af wat hij met de andere opbouwt, en leidt hij Israël in wegen, die met onverbiddelijke zekerheid tot Israëls ondergang leiden, moeten leiden, omdat Israël het volk des Heeren zijn zal, of het zal niet zijn.

In het koninklijk paleis van Samaria, „de trotsche kroon der dronkenen van Efraïm” (Jes. 28 : 1) heerscht na Omri’s dood diens zoon Achab met de Tyrische prinses Izebel naast zich. Vandaar overziet hij den wijden omtrek. Westwaarts ontsluit zich het dal, dat naar het zeestrand neergolft en welks wondere vruchtbaarheid het zelfs, nog heden ten dage den naam van „gerstdal” geeft. Zuidwaarts slingert zich de weg naar Sichem, het oude Kanaa-nietische heiligdom met den waarzeggerseik. Noordwaarts golven de bergen, steeds breedere dalen vormend en steeds meer op hun glooiende hellingen gelegenheid biedend voor landbouw en veeteelt, verder naar Jizreëls vlakte. Sterk is Samaria als weinige. De berg, waarop Achabs koningsstad door zijn genialen vader gebouwd is, staat los van het omringend gebergte, en al mogen zijn hellingen glooiend zijn, ze zijn steil genoeg om den aanvaller bijna onoverkomelijke moeilijkheden in den weg te leggen, vooral wanneer dikke muren zijn weg versperren.

Achab voelt zich veilig in zijn koningsburcht. Tyrus steunt hem tegenover Damaskus en aan den broedertwist met Juda heeft hij een einde gemaakt, nu zijn dochter Atalia de eerste

20