Verwording en ondergang

beams zelfoverschatting en weeldebegeeren toegebrachte wonde nog meer te doen schrijnen en hem dat „zoo moet gij zeggen” nog gemakkelijker te doen slikken. En dan komt kort en goed het advies, gebaseerd op een spreekwoord, dat den nieuwen koning verre verheft boven den pas gestorvene. Het bestaat maar uit vier woorden, die het voor klankspeling zoo gevoelige Ooster-sche gemoed als vanzelf toespreken: q o t o n i ’aba mimmotne abi d.i. mijn pink is dikker dan de lendenen mijns vaders. Natuurlijk een geweldige overdrijving, maar die vóór heeft, dat ze buitengewoon streelend is voor den spreker, die zich daarmede een uitermate groot machtsvermogen toeschrijft. Eigenlijk behoefde daaraan niets meer te worden toegevoegd. Maar voor alle zekerheid wordt de gedachte nog eens uitgewerkt als om haar dieper in Re-habeams bewustzijn te hameren. „Geen verlichting maar verzwaring” en, ten einde alle misverstand af te snijden en volkomen duidelijk te maken hoe absoluut het gebruikte spreekwoord door hen wordt bedoeld, wordt eraan toegevoegd, dat het onderscheid tusschen Salomo en Rehabeam zal zijn het verschil tusschen het tuchtigen met geeselen en dat met schorpioenen. Het eerste is het slaan met de bullepees of met den geesel van tamelijk breede riemen van ossen- of ezelsvel in dubbele of viervoudige strengen, waarbij de lengte erop berekend is, dat de punt der riemen op den buik van den delinkwent valt. Het tuchtigen met schorpioenen is het slaan met geesels, wier wondende en pijnigende werking nog wordt verhoogd door

11